Donker hok /horroropvang.

Als kleuter werd ik telkens ik op "vakantie" was of opgevangen werd door mijn nonkel, opgesloten in een donker hok.
En dat is hij blijven doen.
Ik werd soms hysterisch als hij in de buurt was.
Later is mijn neef dat ook beginnen doen met mij. Resultaat is nu dat ik in kleine ruimtes gek word, in donkere ruimtes helemaal tilt sla en in liften helemaal niet in durf stappen. Of met veel moeite, mri scans moeten onder verdoving of met veel moeite en wilskracht.
Mijn ouders hebben dit nooit geweten, tot nu. Ik was onhandelbaar in een paskamer of als je nog maar zei in de hoek.
Ik ben ooit om te lachen opgesloten door mijn klasgenoten, de deur is toen volledig ingestampt. Resultaat was dat ik op het matje moest komen.
En zo heb ik een ganse lijst van situaties waar ik helemaal gek kon worden. Ik wacht ook altijd tot een auto start voor ik de deur dicht doe.
Veel volk is soms een hel, zeker omdat ik graag optredens ga kijken.
Het was wel volledig uit mijn geheugen gewist. Maar door emdr en hypnose weten we nu van waar het komt.
Mijn oudste zus bleef meer bij de bomma, dus ze deden mij een plezier door mij in periodes dat mijn ouders er niet waren mijn nonkel en tante voor mij te laten zorgen.
Mijn tante was heel lief en zorgzaam, en wat ik mij wel herinner zijn de ruzies daar in huis. Wat ik bij mijn ouders nooit zag tot mijn zus op haar 5de overleden is na een ongeval.
Dus ja het doet wat met een kind, opgesloten worden. Ik snap dus niet dat zo een mensen zelfs een crèche kunnen runnen.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

dis en relaties: hoe alters dingen complex maken

Ik heb het effe moeilijk. Opnieuw het nieuws dat ik een tumor heb is niet echt moeilijk, ondertussen is er al een soort van berusting in de groep alters en mezelf. Maar een ex, die nu een vriendin is zorgt voor conflict. Zij kan daar niet aan doen, en eigenlijk ik ook niet. Ze heeft mij geholpen om gisteren mee de stap naar het ziekenhuis te maken. Eigenlijk hadden we afgesproken elkaar niet meer echt te zien. Enkel nog via Whatsapp soms eens praten. Maar omdat ze er nu echt voor mij wou zijn kwam ze speciaal van Straatsburg naar hier om mee te gaan en als het moest mijn handje vast te houden. Ze is echt super...mooi en alles. Het klikt... Maar de vorige keer was het compleet mis gelopen door alters. En dus was het mijn beslissing om haar niet meer te zien. Iets waar zij het toen heel moeilijk mee had.  Maar ik wil GEEN RELATIE meer. Ze gaat dit ook lezen, dus ik ga wat letten op hoe ik alles verwoord. Dus gisteren heel de dag samen, en echt ze zorgt voor mij, en ze weet wat mijn a...
Meer lezen

Animator

Een vakantielief... Wat een discussie over een anekdote die 0,00000001 keer per groep animatoren voorkomt m/v/x van Dimitri Verhulst. Wat ik direct dacht was, wat een discussie over jongeren onder elkaar die misschien in leeftijd lid en animator/begeleiding soms maar een jaar schelen. Maximum 3 of 4 jaar, of je moet bij de heel jonge kinderen staan.  Maar ja animatoren op een vakantieoord dus, zowel in de zomer als de winter is het losser dan een andere plaats. Zeker in de zomer en met drank. Ik ben ooit begeleiding/animator geweest tijdens skivakanties, wij kregen dan bussen aan te Zillertal, elke 10 dagen een nieuwe lading. Meisjes en jongens van 16 jaar, sommigen 15 of net geen 17, wij waren jongens en meisjes die 17 waren of 18 waren of werden. Er waren wat 19 jarigen bij en soms ook een 20 jarige. Elke week was er wel iemand verliefd, werd daar op gereageerd, niet altijd. Maar we waren jong, dus soms gebeurde er wel eens iets. Ik zelf heb 1 keer een lief gehad die ik eigenlijk...
Meer lezen

met teveel

We zijn nog steeds met teveel... Persoonlijkheden, persoontje... En nog steeds boks ik als persoon tegen die persoontjes en bepalen ze mijn leven en dat van mijn omgeving. Ze hebben nu weer gezorgd dat ik mijn werk kwijt ben, ok de sfeer was niet goed meer, en dat dit redelijk impulsief werd opgelost. We trokken even Europa door met de auto. Tegen dat ik het zelf door had en weer mezelf werd zat ik al in Spanje met de auto, en was ik mijn werk kwijt. Ik weet dat het voor velen ongelooflijk ongeloofwaardig blijft, en iets om belachelijk te maken of zich druk in te maken. Maar als je ergens op hotel onder een andere naam staat, dan weet je dat je even niet jezelf was. Vanaf 4 november heb ik een nieuwe job, en kan ik hopelijk een paar jaar zonder triggers leven en ook mijn job, relaties eventueel enz behouden zonder dat iemand van de andere persoontjes er mee moeit. Dissociatie het blijft toch een ongezellig ding.
Meer lezen