oei een WhatsApp

Hoe voelt het om elke beslissing, elk dingetje in je leven, het eten van een appel of een peer, het praten tegen iemand of niet, reageren of niet, de kleur van je hemd of een t-shirt, elke pruts in je leven een discussie geeft door interne persoontjes. Geen stemmetjes die je hoort extern, maar bewezen levende delen appart van je eigen denken, want dat heb je dan ook nog.

Neem daar dan nog de mening bij van iedereen in de wereld, en je hebt mijn leefwereld.

Elk gesprek dat je hebt hoor je wel iemand ofwel naast de kwestie praten of net meegaan in je hoofd met het gesprek. Opmerkingen makend of net tips gevend, soms is het een voordeel. Soms is er ook een deel dat gewoon je rol van leven overneemt en in je plaats de dagelijkse dingen overneemt, waar je je dan niet bewust van bent. En nee dat wil niet zeggen dat ik meer dan 1 account op sociale media heb, ik heb er 1 één op BS en dat is het enige, laat dat nu duidelijk zijn.

Maar mensen die zeggen dat het zwart is als jij wit zegt, zich druk maken in jou zijn als persoon, dat is het ergste, telkens vergeten dat jij er intern nog eens een 15 tal meezeult.

Die je doen twijfelen, mensen die enkel hun idee hebben en je dat ook nog eens opdringen.

Dan moet ik ook nog proberen te controleren dat die gedachten of er willen zijn van anderen die intern met mij meegaan niet hun ding tot uiting brengen. Hun kwaadheid, hun frustraties over iets of iemand.

Waar ik dan in het dagelijks leven ook nog moet rekening houden met wat anderen over mij, of beter ons denken. Zelfs de slechtste dingen moet incasseren, en alles met een smile. Want dat kan toch iedereen, van volk dat 0 empathisch vermogen heeft of gelooft dat de aarde plat is dingen naar mijn hoofd krijg. Van TomTom's tot mensen uit Zwitserland.

Mijn hersenen plegen roofbouw op mijn lichaam, ik ben meer wakker dat ik het niet weet dan dat ik slaap. Want de persoontjes willen ook leven.

Maar wat buiten dit het hardste knaagt is een hele grote groep die het mij altijd moeilijk maakt omdat ze te stom zijn om iets te begrijpen, of omdat ze enkel lezen of horen wat ze willen lezen of horen. En dat is niks over een stoornis die voor heb Science fiction lijkt.

En liefst lokken ze nog wat reacties uit.

Ik heb al veel geleerd, en krijg het rustiger dan ooit, maar het enige wat ik niet kan veranderen is natuurlijk pure domheid en mensen die enkel zichzelf horen zoals Simon 😉