DIS

Na door drie personen in mijn leven misbruikt te zijn. En de lange zoektocht naar mezelf.

Maar wat door omstandigheden niet gelukt is.

Ook mijn ouders en omgeving spelen een rol.

Ik probeer uit te leggen wat de gevolgen zijn.

Voor mij persoonlijk.

Na een relatiebreuk die al moeilijk was. Een faillissement en nog wat tegenslagen. Blijkt wat er vroeger als kind en jongere gebeurde. Nog steeds invloed op mij en mijn gedrag te hebben.

Nu, onbewust en oncontroleerbaar. En soms subtiel en soms mijn leven veranderend.

Wat is DIS? Disfunctionerde persoonlijkheidsstoornis...

Ik probeer dit altijd zo uit te leggen...

Ik denk, rood rood rood.

Maar net op het ogenblik dat ik rood wil zegt iets in mij, wit!

Maar dan complexer.

De psycholoog heeft uitgelegd dat dit komt door kleine verschillen in gebieden in de hersenen ten opzichte van andere "normale" personen.

Dit gebeurt niet altijd, maar wel tijdens stress of tijdens een piek in een beleving. Ja, dus zelfs na goede seks.

Het is ongeveer zoals een bipolaire stoornis. Enkel mijn frequentie down en up ligt hoger. En ik heb daar niet altijd controle over.

Het enige wat ik kan doen is medicatie. Maar door een medicatie verslaving na mijn faillissement is dat niet zo simpel. Dus vooral uitleggen aan de omgeving wat het is, en rustig blijven. Wat gezien nog een paar stoornissen die er bovenop komen niet gemakkelijk is. Borderline, maar dat ervaar ik meer als een stempel dan een stoornis. En een dwangneurose, het constant moeten juist zetten van dingen. Lichtschakelaars, stoelen,...

En ik hoor stemmetjes, ik ervaar dit al gans mijn leven. Zelf gecreëerd. Maar dit is een vaste waarde geworden. En telkens meer. Gecreëerd, omdat ik deze door veel alleen te zijn zelf in het leven heb geroepen. Dit zijn er ook steeds meer geworden. En op slechte momenten nemen zij het heft in handen.

Maar wat doe ik nu eigenlijk. Dat weet ik eigenlijk zelf niet. Omdat ik het meestal achteraf van mijn omgeving moet horen. Mijn ex-vriendin en ex- vrouw kunnen dit perfect uitleggen. En een paar liefjes ook, nu ze het weten.

Het is nu echter mijn doel om liefst terug met mijn ex-vriendin een leven op te bouwen met zo weinig mogelijk stemmetjes. En geen barricades of snelle wisseling van mood.

Dus ja soms doe ik net als iedereen al eens iets om moedwillig te vergeten of net iets anders dan ik gezegd heb.

Maar bij stress of een prikkel verander ik in een ander of volledig afwezig persoon. Ik ben er nog, maar mijn geest niet. Dit is een mechanisme dat mijn lichaam heeft opgebouwd als bescherming. Ooit langer geleden. Maar dat het automatisch in die stand zet bij "noodsituatie".

Heel irritant als je zelf heel overtuigd bent van iets. En dan eerst je stemmetjes en uiteindelijk dat systeem het overneemt. Dit kan kort, maar soms ook heel lang duren. In het ergste geval paar dagen. Meestal omdat de prikkels versterkt worden door anderen. Die de prikkel dan ook nog bevestigen. Meestal ongewild omdat ze niet wisten hoe te reageren.

Nu mijn ex-vrouw is meegewerkt naar psycholoog kan zij al meer gedrag plaatsen.

Mijn DIS belemmert mij in het ten volle beleven van een relatie. Hart en verstand zeggen ja. Iets zegt NEE.

In combinatie met de borderline, ook in het zoeken naar nieuw werk, een nieuwe woonst en om vriendschappen te onderhouden is dit niet echt een topper.

Meestal ben ik gewoon graag alleen. Geen zelfvertrouwen.

En vooral niet bij volwassenen. Veel kinderen rond mij werkt dan weer wel goed. Omdat ik me daar veilig voel.

Grote groepen mensen vragen echt een grote inspanning.

Tot een paar maand geleden was er niet echt een diagnose en ook geen echte hulp.

Maar nu voel ik mij bij momenten heel goed. Soms nog een crisis. Had covid er niet geweest had ik denk ik zelfs al meer progressie gemaakt.

Ik had graag sneller resultaat gezien. Maar ik blijf er aan werken.

Voor mijn omgeving is dit heel vermoeiend. Sommigen hebben het na jaren meevechten opgegeven.

Hopelijk kan ik dingen afwerken en kansen ten volle benutten.

En oude fouten veroorzaakt door DIS en borderline rechtzetten.

Dank u voor het lezen...