Verwarring

Hoe verward voel ik me...
Heel verward.
...
Mijn stemmetjes nemen het heft in handen, en ik lijk er sinds een paar weken minder en minder vat op te hebben.
Ik ben de controle soms zo fel kwijt dat ik letterlijk vergeet wat ik aan het doen ben. Soms is het niet zo erg. En is het zelfs grappig.
Soms is het zo erg dat ik ruzie in mijn hoofd heb.
En dat ik mij totaal op niks kan concentreren.
Ik hou al een schriftje bij wat ik moet doen en waar ik moet zijn. Dit helpt me echt wel door de dag.
Soms vergeet ik waar ik ben. En sta ik opeens op een heel andere plaats dan ik dacht te staan. In plaats van in de keuken of in de garage.
Of ik hoor mijn dochter of ex-vrouw (ja voorlopig woon ik nog bij haar) zuchten en de koelkast voor de 100 ste keer terug dichtdoen.
Soms praat ik in mezelf, of gebruik ik de namen van diegene die in mijn hoofd zit.
Ik begin soms ook een gesprek en haak opeens af. 
Ze zijn het hier al gewoon en de ex en mijn dochter schrijven die momenten ook al op in een boekje.
Zo weet ik hoe frequent die Blackouts zijn.
Vrijdag hebben ze een scan gemaakt van mijn hersenen. En zo willen ze kijken van waar die Blackouts komen. De psycholoog denkt herbeleving en daardoor teveel in mijn wereldje zitten. Maar het kan ook door triggers zijn, of in het ergste geval disfunctioneren in bepaalde delen van de hersenen.
Ik heb sowieso veel triggers dus hopelijk ontdekken ze niks en is het gewoon een fase. Ik heb er tijdens veel stress meer last van. Dus voelt het een beetje zoals ik op momenten met mijn nieuwe vriendin stappen wou maken en ik blokeerde.
Mss is mijn huizenjacht nu de oorzaak en het constant falen hier in.
Of mss net de angst om er alleen voor te staan.
Want ik doe veel alleen en ben veel alleen maar alleen zijn en niet weten wat ik eigenlijk heb maakt me wel angstig.
Ze weten nu wel dat ik ook triggers aanmaak omdat ik me heel schuldig voel over dingen die ik onbewust gedaan heb. Vooral ten opzichte van mijn vriendin.
Maar ook triggers over de schaamte van het misbruik.
En het gevoel dat dit ook mijn schuld is.
Dus ja ik ben heel afwezig in mijzelf. En switch weer van up naar down in een recordtempo.
Ik hoop enkel dat niemand er echt last van heeft.
Buiten ik zelf.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Den draad

even kwijt zijn in je leven. Het is wat als je weer weken van zijn kwijt bent en toch weer antwoorden moet geven op dingen die je zei of deed in het dagelijks leven. Uiteindelijk valt alles wel weer op zijn plaats en zijn er geen katjes verdronken. Maar het blijft toch een onaangename bijwerking van Dis, een onzichtbare ziekte die ik nooit echt zal uitgelegd krijgen aan andere personen of hoe ik dat beleef. Maar zoals een dichte vriend zei, beter één persoon met meer dan 15 vriendelijke persoonlijkheden in zich dan 1 onnozelaar of onnozele geit die je de kast opjaagt door hun gedrag of manier van zijn. Uiteindelijk komt dan alles bij ons wel weer op zijn plaats al vinden velen de wissels in denken en gedrag nogal eens wereldvreemd.
Meer lezen

met teveel

We zijn nog steeds met teveel... Persoonlijkheden, persoontje... En nog steeds boks ik als persoon tegen die persoontjes en bepalen ze mijn leven en dat van mijn omgeving. Ze hebben nu weer gezorgd dat ik mijn werk kwijt ben, ok de sfeer was niet goed meer, en dat dit redelijk impulsief werd opgelost. We trokken even Europa door met de auto. Tegen dat ik het zelf door had en weer mezelf werd zat ik al in Spanje met de auto, en was ik mijn werk kwijt. Ik weet dat het voor velen ongelooflijk ongeloofwaardig blijft, en iets om belachelijk te maken of zich druk in te maken. Maar als je ergens op hotel onder een andere naam staat, dan weet je dat je even niet jezelf was. Vanaf 4 november heb ik een nieuwe job, en kan ik hopelijk een paar jaar zonder triggers leven en ook mijn job, relaties eventueel enz behouden zonder dat iemand van de andere persoontjes er mee moeit. Dissociatie het blijft toch een ongezellig ding.
Meer lezen

laat mij gerust

Ik heb een alter die als zij verschijnt, mijn dochter beschouwt als haar beste vriendin. Is dat raar? Nee. Er zijn duizenden ouders die hun kinderen beschouwen als beste vriend of vriendin. Doe ik daar iets verkeerd mee, nee. Mijn dochter heeft er geen last van, ze heeft dit ook snel door en zegt zelfs dat het wel eens leuk is. Soms denkt een alter dat ik nog een café of een winkel heb en kom ik uit op voorbereidingen voor deze zaken. Is dat erg? Nee.  Soms vertrek ik zo maar ergens naartoe. Weet de betreffende alter wat hij of zij doet, ja. Weet ik het, nee. Is dat erg? Nee. Tegen sommige mensen komt die alter tevoorschijn, bij anderen een andere. Is dat erg? Nee. Soms wordt een alter boos over een gebeurtenis. Is dat erg? Nee. Soms zal je het wel verdiend hebben dat ze boos zijn. Is het voor iemand lastig dat ik met alters moet leven, ja, maar enkel voor mij. Niemand heeft er echt last van, enkel ik. Dus echt laat me gerust als je de niet in gelooft. Ook al heb ik officiële diagn...
Meer lezen