Vakantie in een kast

Ik had vroeger altijd vakanties bij mijn nonkel.

Soms een paar weken of een maand, afhankelijk van de werkperiodes van mijn ouders en of ik in het land bleef of niet.

Meestal was ik thuis bij mijn ouders, maar om de zoveel tijd mocht ik bij nonkel en tante en mijn drie neven die 15 jaar tot 20 jaar ouder waren blijven. Mijn zus was er soms ook bij maar bleef meestal bij de bomma.

Vakanties zijn leuk toch, en nu blijkt door herinneringen op te halen via emdr dat de leuke vakanties zelfs al niet meer leuk waren vanaf mijn 3 jaar en dat die vakanties nooit leuk waren. 

Dat de enige goede herinnering mijn tante was die voor me zorgde.

Maar de rest is gewoon een zwart gat dat nu nog zwarter is geworden, of nee ik begin dingen beter te plaatsen.

Claustrofobie krijg je niet zo maar.

Dus het misbruik was een systeem.

Iets wat stilletjes werd opgebouwd en zelfs degenen dicht bij mij die het wel goed voor hadden merkten het niet eens.

Mijn tante niet en mijn 2 andere neven niet.

Als ik als kind iets niet deed ging ik in de kast, slot er op. En ik mocht er uit als ik iets deed.

Wat dat maakt nu niet uit, maar het begon met een kus op... En als ik niet wou... Terug de kast in.

De kast. Ik droom al jaren over een zwarte kast.

Stop mij in een auto op de achterbank en ik word gek.

Vandaag is het lastig.

De herinnering komt binnen. Maar we geven niet op. Het is vandaag een opboksen tegen switchen en het is druk in mijn hoofd.

Het is een herinnering die me doet inzien dat mijn alters al veel vroeger in mijn hoofd zaten.

Dat er al sneller persoontjes werden gecreëerd.

En niet vanaf de dood van mijn zusje.

Mijn psycholoog heeft nu helemaal de bevestiging dat haar diagnose klopt, omdat de leeftijd van het creëren van alters vrij jong begint.

Nu wil ik natuurlijk door gaan, en te weten komen wanneer mijn oudste neef dan op de proppen is gekomen in het verhaal. En of hij ook misbruikt is. Misschien kan ik hem dan ergens vergeven en helpt mij dat ook.

Het verklaart natuurlijk ook waarom ik bij een gevoel opgesloten te zijn ook de controle verlies.