verschillende persoontjes

Soms weet ik niet goed waar reacties van anderen van komen, als het terecht is ok, maar bij de meesten snap ik er geen hol van.
Ooit hebben er twee meiden gedacht dat het over hun ging en voor ik het wist had ik een rel.
Een Hollandse uit Antwerpen die haar gedacht eens wou zeggen.
Een idioot met een mercedes, een kerel die vind dat hij alles kan en mag zeggen.
Een idiote trut die tegen iedereen haar gedacht wel is zegt en nu weer zo eentje.
En dan zijn er mensen die zeggen dat ik hulp nodig heb, terwijl het nog nooit zo goed ging.
Zelfmoordpogingen zijn nihil, ik weet soms wel niet tegen wie ik gebabbeld heb of er zijn stukken kwijt in het echte leven of op sociale media, maar nooit iets dwaas of allarmerend.
Ja ieder van ons heeft zijn ideeën, komen die er soms uit, ja.
Komen er nog negatieve alters naar buiten, nee.
Dus als je gewoon wil testen of je me op stang krijgt, verre van, maar het is niet leuk mij weer zo ver te krijgen dat ik ons zelf niet meer vertrouw. Daar volg ik geen therapie en sessies voor om van de eerste de beste commentaar te krijgen die op niks slaagt.
Ik heb nog nooit iemand aan gevallen zonder dat er eerst een negatieve reactie was van de andere kant.
Actie is reactie.
Dat mensen in het echte leven en op sociale media reacties van de grootste pummels en trienen aanvaarden is ok, doe maar.
Maar ik heb er even genoeg van, ik ben zoals mijn psycholoog zegt boeiend.
Is het lastig met mij te leven, ja.
Daar zijn maar 2 personen en mijn 2 kinderen van op de hoogte.
Ben ik moeilijk op sociale media, wie doe ik iets kwaad, op wie reageer ik scheef. Niemand.
Enkel als jij het mij moeilijk maakt komt er soms iemand naar voor die anders is dan ik.
Heb ik het daar moeilijk mee, ja.
Heel erg zelfs.
Ik sluit mij dan af van de hele wereld.
En durf geen interactie meer aan, om dat te vermijden.
Ook niet in het normale leven, daar krijg ik ook weer de ene na de andere pandoering van mensen die nu na Corona effe hun zegje komen doen over dingen van jaren geleden.
Ze snappen het niet dat er persoontjes afzonderlijk leven en dat ik dat nu pas zelf weet.
Maar het is net alsof ze het nu express doen.
Ik wil ook enkel maar vertellen wat er scheelt en wat het is.
Spijtig.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Den draad

even kwijt zijn in je leven. Het is wat als je weer weken van zijn kwijt bent en toch weer antwoorden moet geven op dingen die je zei of deed in het dagelijks leven. Uiteindelijk valt alles wel weer op zijn plaats en zijn er geen katjes verdronken. Maar het blijft toch een onaangename bijwerking van Dis, een onzichtbare ziekte die ik nooit echt zal uitgelegd krijgen aan andere personen of hoe ik dat beleef. Maar zoals een dichte vriend zei, beter één persoon met meer dan 15 vriendelijke persoonlijkheden in zich dan 1 onnozelaar of onnozele geit die je de kast opjaagt door hun gedrag of manier van zijn. Uiteindelijk komt dan alles bij ons wel weer op zijn plaats al vinden velen de wissels in denken en gedrag nogal eens wereldvreemd.
Meer lezen

laat mij gerust

Ik heb een alter die als zij verschijnt, mijn dochter beschouwt als haar beste vriendin. Is dat raar? Nee. Er zijn duizenden ouders die hun kinderen beschouwen als beste vriend of vriendin. Doe ik daar iets verkeerd mee, nee. Mijn dochter heeft er geen last van, ze heeft dit ook snel door en zegt zelfs dat het wel eens leuk is. Soms denkt een alter dat ik nog een café of een winkel heb en kom ik uit op voorbereidingen voor deze zaken. Is dat erg? Nee.  Soms vertrek ik zo maar ergens naartoe. Weet de betreffende alter wat hij of zij doet, ja. Weet ik het, nee. Is dat erg? Nee. Tegen sommige mensen komt die alter tevoorschijn, bij anderen een andere. Is dat erg? Nee. Soms wordt een alter boos over een gebeurtenis. Is dat erg? Nee. Soms zal je het wel verdiend hebben dat ze boos zijn. Is het voor iemand lastig dat ik met alters moet leven, ja, maar enkel voor mij. Niemand heeft er echt last van, enkel ik. Dus echt laat me gerust als je de niet in gelooft. Ook al heb ik officiële diagn...
Meer lezen

trailrunner

Trailrunner trailrunner trailrunner.... Ik wist jammer genoeg niet dat dit een naam was. Ik heb niet Jos of Marie gezegd, maar gewoon trailrunner. Maar natuurlijk vallen arrogante kloten daar over. Want zij mogen alles en jij mag niks. Dat hij mij met naam en toenaam op sociale media zet terwijl ik zelfs geen sociale media heb is toch wel zielig. De blog is trouwens al 3 jaar oud waarover hij nu pas valt. Maar swat hij heeft nog slachtoffers gemaakt waar hij rel mee zocht, of iemand van zijn volgers. Hij zou beter zelf naar een psycholoog gaan en dan zou narcisme een mooie beschrijving zijn. Het is wat met mensen die enkel tegen mensen beginnen roepen als ze wat zwakker in de maatschappij staan of dit naar buiten brengen.
Meer lezen