mijn brein

Werkt helemaal anders dan bij anderen. Er zijn dingen gevormd toen ik kleuter en kind was waar anderen pas later of helemaal niet een beeld of gedrag vormen.
Toen had het zijn redenen, nu is het een pest.
Trauma heeft voor deze rare hersenontwikkeling gezorgd.
Het zijn allemaal persoontjes waarin ik kon vluchten als kind om niks te voelen.
Dat dit ingewikkeld is om te snappen voor anderen maakt het niet gemakkelijk en soms is het fel of ik wist het niet en leefde maar door of de traumaherbeleving was toch groter dan ik dacht een paar jaar geleden. Was ik te verliefd, was het door mijn kinderen... we weten het niet.
We ontdekken soms nieuwe delen of minder prominente delen.
We hebben nu een deel ontdekt die bij elke razernij boven komt, en mij soms onrechtstreeks beïnvloed. Dit deel ligt blijkbaar helemaal dwars tov mijn overtuiging en zijn. Hoe die beïnvloeding exact gebeurt krijg ik niet uitgelegd.
Het is niet dat ik God hoor of stemmen van buitenaf. Geen gedachten... Het zijn echt persoontjes op zich en dat is bij elke opname en gesprekken duidelijker en duidelijker.
Dus waar ik mij niet druk in maak kunnen zij zich enorm druk maken.
Alles wat ze doen is gericht op mij, dus het suïcidale en negatieve komt door hun invloed. Ook ruzies creëren, zij weten beter wat ze aanrichten dan dat ik antwoord heb op hen. Dat is dan de negatieve alterwereld of overbescherming.
Vroeger waren die perfect in mijn afweermechanisme en alles willen vergeten.
Zij slurpen alles op...
Nu moet dat niet meer maar ze doen het toch.
Het nadeel is dat mensen de verschillen niet merken, ze zien mij. Dus hoe verklaar je het gedrag.
En wat nog erger is, hoe maak je uit wat iemand schrijft, schrijf ik dit nu, of is het een deel van mij. Wie bepaalt de muziek en hoe?
Volgens de psycholoog is er meer lijn en komen we wel tot rust en eenheid.
We zullen zien.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Den draad

even kwijt zijn in je leven. Het is wat als je weer weken van zijn kwijt bent en toch weer antwoorden moet geven op dingen die je zei of deed in het dagelijks leven. Uiteindelijk valt alles wel weer op zijn plaats en zijn er geen katjes verdronken. Maar het blijft toch een onaangename bijwerking van Dis, een onzichtbare ziekte die ik nooit echt zal uitgelegd krijgen aan andere personen of hoe ik dat beleef. Maar zoals een dichte vriend zei, beter één persoon met meer dan 15 vriendelijke persoonlijkheden in zich dan 1 onnozelaar of onnozele geit die je de kast opjaagt door hun gedrag of manier van zijn. Uiteindelijk komt dan alles bij ons wel weer op zijn plaats al vinden velen de wissels in denken en gedrag nogal eens wereldvreemd.
Meer lezen

met teveel

We zijn nog steeds met teveel... Persoonlijkheden, persoontje... En nog steeds boks ik als persoon tegen die persoontjes en bepalen ze mijn leven en dat van mijn omgeving. Ze hebben nu weer gezorgd dat ik mijn werk kwijt ben, ok de sfeer was niet goed meer, en dat dit redelijk impulsief werd opgelost. We trokken even Europa door met de auto. Tegen dat ik het zelf door had en weer mezelf werd zat ik al in Spanje met de auto, en was ik mijn werk kwijt. Ik weet dat het voor velen ongelooflijk ongeloofwaardig blijft, en iets om belachelijk te maken of zich druk in te maken. Maar als je ergens op hotel onder een andere naam staat, dan weet je dat je even niet jezelf was. Vanaf 4 november heb ik een nieuwe job, en kan ik hopelijk een paar jaar zonder triggers leven en ook mijn job, relaties eventueel enz behouden zonder dat iemand van de andere persoontjes er mee moeit. Dissociatie het blijft toch een ongezellig ding.
Meer lezen

laat mij gerust

Ik heb een alter die als zij verschijnt, mijn dochter beschouwt als haar beste vriendin. Is dat raar? Nee. Er zijn duizenden ouders die hun kinderen beschouwen als beste vriend of vriendin. Doe ik daar iets verkeerd mee, nee. Mijn dochter heeft er geen last van, ze heeft dit ook snel door en zegt zelfs dat het wel eens leuk is. Soms denkt een alter dat ik nog een café of een winkel heb en kom ik uit op voorbereidingen voor deze zaken. Is dat erg? Nee.  Soms vertrek ik zo maar ergens naartoe. Weet de betreffende alter wat hij of zij doet, ja. Weet ik het, nee. Is dat erg? Nee. Tegen sommige mensen komt die alter tevoorschijn, bij anderen een andere. Is dat erg? Nee. Soms wordt een alter boos over een gebeurtenis. Is dat erg? Nee. Soms zal je het wel verdiend hebben dat ze boos zijn. Is het voor iemand lastig dat ik met alters moet leven, ja, maar enkel voor mij. Niemand heeft er echt last van, enkel ik. Dus echt laat me gerust als je de niet in gelooft. Ook al heb ik officiële diagn...
Meer lezen