Loyaliteit

Loyaliteit.
Psycholoog zegt dat dit mijn grootste zwakte is doorheen mijn leven, en alles bepalend voor het heden.
Ik dacht vroeger echt dat alles wat mijn ouders deden en hoe het thuis was, normaal was.
Nu blijkt het natuurlijk niet normaal maar ik deed alles, en mijn alters die gevormd werden deden ook alles om het allemaal rooskleurig te laten verlopen in mijn leven.
Dus mijn ouders bepaalden wat ik deed, punt.
En mijn ouders en anderen deden alles om invloed uit te oefenen op mij, mss om me klein te houden, mss om mij dom te houden.
God mag het weten, al is die ook verantwoordelijk voor wie ik ben.
Mijn ouders bepaalden ook mijn schoolkeuzes samen met het pms, ik was te moeilijk. 
Lees mijn gedrag was door het langdurig  misbruik en mijn alters die er toen al waren anders. Dus onhandelbaar.
Ondanks een goed rapport, 97% op Nederlands, 95% op wiskunde enz... Maar een slechte afname van de test opgelegd in het zesde jaar door het pms, lees ik had een felle aanvaring met mijn zatte moeder en ik was die dagen heel afwezig.
Maar het pms had een oordeel, en ook mijn niet meewerken met een psycholoog was niet wat in mijn voordeel sprak.
Dus...
Ik moest naar het technisch.
Ik wou Latijn.
Het eerste jaar had ik een eindtotaal van 94%, dus ik dacht ik mag nu wel verder gaan, maar dan in ASO.
Nee.
Mijn reactie was ok, dan doe ik niks meer.
Stom.
Ja.
Maar het ging niet meer.
Resultaat was beroeps na twee keer het 2de jaar.
En ik deed maar wat iedereen zei.
Nu dus ook.
Vdab wijst enkel op negatieve punten, dat ik geen basis heb.
Geen kennis.
Terwijl ik twee kinderen heb en die bijles geef, ook vooral tijdens Corona.
Maar dat telt niet.
Nu weiger ik nog iets te doen, ik wil ook geen opvoeder meer worden. Want een slechte leerkracht zal dan ook wel een slechte opvoeder zijn, met een te kempisch accent.
Mss moet ik maar beroepsdopper worden.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Den draad

even kwijt zijn in je leven. Het is wat als je weer weken van zijn kwijt bent en toch weer antwoorden moet geven op dingen die je zei of deed in het dagelijks leven. Uiteindelijk valt alles wel weer op zijn plaats en zijn er geen katjes verdronken. Maar het blijft toch een onaangename bijwerking van Dis, een onzichtbare ziekte die ik nooit echt zal uitgelegd krijgen aan andere personen of hoe ik dat beleef. Maar zoals een dichte vriend zei, beter één persoon met meer dan 15 vriendelijke persoonlijkheden in zich dan 1 onnozelaar of onnozele geit die je de kast opjaagt door hun gedrag of manier van zijn. Uiteindelijk komt dan alles bij ons wel weer op zijn plaats al vinden velen de wissels in denken en gedrag nogal eens wereldvreemd.
Meer lezen

met teveel

We zijn nog steeds met teveel... Persoonlijkheden, persoontje... En nog steeds boks ik als persoon tegen die persoontjes en bepalen ze mijn leven en dat van mijn omgeving. Ze hebben nu weer gezorgd dat ik mijn werk kwijt ben, ok de sfeer was niet goed meer, en dat dit redelijk impulsief werd opgelost. We trokken even Europa door met de auto. Tegen dat ik het zelf door had en weer mezelf werd zat ik al in Spanje met de auto, en was ik mijn werk kwijt. Ik weet dat het voor velen ongelooflijk ongeloofwaardig blijft, en iets om belachelijk te maken of zich druk in te maken. Maar als je ergens op hotel onder een andere naam staat, dan weet je dat je even niet jezelf was. Vanaf 4 november heb ik een nieuwe job, en kan ik hopelijk een paar jaar zonder triggers leven en ook mijn job, relaties eventueel enz behouden zonder dat iemand van de andere persoontjes er mee moeit. Dissociatie het blijft toch een ongezellig ding.
Meer lezen

laat mij gerust

Ik heb een alter die als zij verschijnt, mijn dochter beschouwt als haar beste vriendin. Is dat raar? Nee. Er zijn duizenden ouders die hun kinderen beschouwen als beste vriend of vriendin. Doe ik daar iets verkeerd mee, nee. Mijn dochter heeft er geen last van, ze heeft dit ook snel door en zegt zelfs dat het wel eens leuk is. Soms denkt een alter dat ik nog een café of een winkel heb en kom ik uit op voorbereidingen voor deze zaken. Is dat erg? Nee.  Soms vertrek ik zo maar ergens naartoe. Weet de betreffende alter wat hij of zij doet, ja. Weet ik het, nee. Is dat erg? Nee. Tegen sommige mensen komt die alter tevoorschijn, bij anderen een andere. Is dat erg? Nee. Soms wordt een alter boos over een gebeurtenis. Is dat erg? Nee. Soms zal je het wel verdiend hebben dat ze boos zijn. Is het voor iemand lastig dat ik met alters moet leven, ja, maar enkel voor mij. Niemand heeft er echt last van, enkel ik. Dus echt laat me gerust als je de niet in gelooft. Ook al heb ik officiële diagn...
Meer lezen