Stemmetjes...

Ik heb imaginaire vriendjes.
Vroeger al.
Heel leuk. Ik had die om tegen te vertellen wat er gebeurde.
Ik had vroeger eigenlijk maar één imaginair vriendje.
Ik nam dat vriendje overal mee naartoe. Alles weet die over mij.

Dit vriendje is er nog steeds. En geeft mij nog altijd raad. Hij is al eens weg geweest. Maar ik denk dat hij niet graag alleen is. Hij heeft soms vriendjes bij. Dat lijkt leuk natuurlijk. Feestjes a volonté.

Enkel het is vervelend. Vroeger kon ik mijn verhaal kwijt, maar nu luistert hij niet meer. Hij doet zijn zin in mijn kop. Het is een bende. Met elk zijn plaatsje en kleurtje in mijn hersenpan. Een beetje reservoir dogs, mr white, Blue...
Ze zwijgen nooit...
NOOIT!!!

Ze maken van alles een boeltje. Mijzelf vooral. Telkens als er iets gebeurde in mijn leven kwam er eentje bij. Rel schoppen. Soms hard. Soms vielen ze stil.
Op de momenten dat ik ze niet kan gebruiken duiken ze op!!!
Soms praat ik in mezelf dat doet iedereen. Maar dit is een andere dimensie. Star Trek met teleportatie van stemmetjes.

Ik roep ze niet. Ze zijn er wel. Ze hinderen overal. In mijn relaties, werk, huis zoeken,...overal komen die bemoeiallen boven. Zelfs tijdens seks... Of als ik bij mijn vriendin zat. Tijdens een sollicitatiegesprek of er na...

Knettergek word ik er van. Ze maken mij vanalles wijs. En ik geloofde het ook nog. Daarom ben ik nu in therapie.
Om die klootzakjes uit te schakelen en mijn leven zelf in handen te nemen en te redden wat er mis ging.

De stemmen maken het grootste deel uit van mijn Disfunctionerde persoonlijkheidsstoornis.
Als je jezelf niet meer gelooft ben je ver.
Nu weet ik dat elke verkrachting/misbruik een stemmetje heeft. Alsook mijn gestorven vriendin. Elke traumatische beleving een stemmetje.

Maar ik geloof er nog in en hoop dat ik mezelf terug word. En dat sommigen mij terug toelaten in hun leven.
Hoe naïef dit ook klinkt.

Dank u

Stefan



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Den draad

even kwijt zijn in je leven. Het is wat als je weer weken van zijn kwijt bent en toch weer antwoorden moet geven op dingen die je zei of deed in het dagelijks leven. Uiteindelijk valt alles wel weer op zijn plaats en zijn er geen katjes verdronken. Maar het blijft toch een onaangename bijwerking van Dis, een onzichtbare ziekte die ik nooit echt zal uitgelegd krijgen aan andere personen of hoe ik dat beleef. Maar zoals een dichte vriend zei, beter één persoon met meer dan 15 vriendelijke persoonlijkheden in zich dan 1 onnozelaar of onnozele geit die je de kast opjaagt door hun gedrag of manier van zijn. Uiteindelijk komt dan alles bij ons wel weer op zijn plaats al vinden velen de wissels in denken en gedrag nogal eens wereldvreemd.
Meer lezen

met teveel

We zijn nog steeds met teveel... Persoonlijkheden, persoontje... En nog steeds boks ik als persoon tegen die persoontjes en bepalen ze mijn leven en dat van mijn omgeving. Ze hebben nu weer gezorgd dat ik mijn werk kwijt ben, ok de sfeer was niet goed meer, en dat dit redelijk impulsief werd opgelost. We trokken even Europa door met de auto. Tegen dat ik het zelf door had en weer mezelf werd zat ik al in Spanje met de auto, en was ik mijn werk kwijt. Ik weet dat het voor velen ongelooflijk ongeloofwaardig blijft, en iets om belachelijk te maken of zich druk in te maken. Maar als je ergens op hotel onder een andere naam staat, dan weet je dat je even niet jezelf was. Vanaf 4 november heb ik een nieuwe job, en kan ik hopelijk een paar jaar zonder triggers leven en ook mijn job, relaties eventueel enz behouden zonder dat iemand van de andere persoontjes er mee moeit. Dissociatie het blijft toch een ongezellig ding.
Meer lezen

laat mij gerust

Ik heb een alter die als zij verschijnt, mijn dochter beschouwt als haar beste vriendin. Is dat raar? Nee. Er zijn duizenden ouders die hun kinderen beschouwen als beste vriend of vriendin. Doe ik daar iets verkeerd mee, nee. Mijn dochter heeft er geen last van, ze heeft dit ook snel door en zegt zelfs dat het wel eens leuk is. Soms denkt een alter dat ik nog een café of een winkel heb en kom ik uit op voorbereidingen voor deze zaken. Is dat erg? Nee.  Soms vertrek ik zo maar ergens naartoe. Weet de betreffende alter wat hij of zij doet, ja. Weet ik het, nee. Is dat erg? Nee. Tegen sommige mensen komt die alter tevoorschijn, bij anderen een andere. Is dat erg? Nee. Soms wordt een alter boos over een gebeurtenis. Is dat erg? Nee. Soms zal je het wel verdiend hebben dat ze boos zijn. Is het voor iemand lastig dat ik met alters moet leven, ja, maar enkel voor mij. Niemand heeft er echt last van, enkel ik. Dus echt laat me gerust als je de niet in gelooft. Ook al heb ik officiële diagn...
Meer lezen