Waarom ik soms liever verdwijn

Ik was er weer liever niet meer.
Niks valt op zijn plaats, dus lossen we het liever zelf op.
Een opstapeling van triggers zorgde er weer voor dat ik liever stop.
Stoppen wil dan ook zeggen stoppen.

Het komt weer sneller en sneller. De opeenvolging van wit en zwart. Ontploffen en chillen. 
Ik kan het niet uitleggen.
Voor de meesten onder jullie is er eens een mindere dag. Of is er een lange periode van donkere gedachten of intens geluk.
Bij mij gaat dit aan een razend tempo door mijn hoofd, echt vermoeiend.

En dat resulteert soms in een totale crash. Trauma's en gebeurtenissen doen mijn hersenen anders reageren.
Dit is wat ze mij vertellen. Ik ga in stand veiligheid of in stand ik stop ermee.
Meestal is het de veilige stand. Maar dit is ook geen leuk gevoel. Want daar weet ik meestal niks meer van. En dan beslis ik de meest bizarre dingen. Of keer in snel tempo mijn kar. Meestal met fatale gevolgen in relaties met anderen.
Soms is het ook de fatale reactie. 
Dit weet ik wel, en daar gaat dan een strijd in mijn hoofd met gepaard. Het verzet er tegen.

Voorlopig win ik nog steeds.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Den draad

even kwijt zijn in je leven. Het is wat als je weer weken van zijn kwijt bent en toch weer antwoorden moet geven op dingen die je zei of deed in het dagelijks leven. Uiteindelijk valt alles wel weer op zijn plaats en zijn er geen katjes verdronken. Maar het blijft toch een onaangename bijwerking van Dis, een onzichtbare ziekte die ik nooit echt zal uitgelegd krijgen aan andere personen of hoe ik dat beleef. Maar zoals een dichte vriend zei, beter één persoon met meer dan 15 vriendelijke persoonlijkheden in zich dan 1 onnozelaar of onnozele geit die je de kast opjaagt door hun gedrag of manier van zijn. Uiteindelijk komt dan alles bij ons wel weer op zijn plaats al vinden velen de wissels in denken en gedrag nogal eens wereldvreemd.
Meer lezen

laat mij gerust

Ik heb een alter die als zij verschijnt, mijn dochter beschouwt als haar beste vriendin. Is dat raar? Nee. Er zijn duizenden ouders die hun kinderen beschouwen als beste vriend of vriendin. Doe ik daar iets verkeerd mee, nee. Mijn dochter heeft er geen last van, ze heeft dit ook snel door en zegt zelfs dat het wel eens leuk is. Soms denkt een alter dat ik nog een café of een winkel heb en kom ik uit op voorbereidingen voor deze zaken. Is dat erg? Nee.  Soms vertrek ik zo maar ergens naartoe. Weet de betreffende alter wat hij of zij doet, ja. Weet ik het, nee. Is dat erg? Nee. Tegen sommige mensen komt die alter tevoorschijn, bij anderen een andere. Is dat erg? Nee. Soms wordt een alter boos over een gebeurtenis. Is dat erg? Nee. Soms zal je het wel verdiend hebben dat ze boos zijn. Is het voor iemand lastig dat ik met alters moet leven, ja, maar enkel voor mij. Niemand heeft er echt last van, enkel ik. Dus echt laat me gerust als je de niet in gelooft. Ook al heb ik officiële diagn...
Meer lezen

trailrunner

Trailrunner trailrunner trailrunner.... Ik wist jammer genoeg niet dat dit een naam was. Ik heb niet Jos of Marie gezegd, maar gewoon trailrunner. Maar natuurlijk vallen arrogante kloten daar over. Want zij mogen alles en jij mag niks. Dat hij mij met naam en toenaam op sociale media zet terwijl ik zelfs geen sociale media heb is toch wel zielig. De blog is trouwens al 3 jaar oud waarover hij nu pas valt. Maar swat hij heeft nog slachtoffers gemaakt waar hij rel mee zocht, of iemand van zijn volgers. Hij zou beter zelf naar een psycholoog gaan en dan zou narcisme een mooie beschrijving zijn. Het is wat met mensen die enkel tegen mensen beginnen roepen als ze wat zwakker in de maatschappij staan of dit naar buiten brengen.
Meer lezen