DIS en slaaptekort

Ik dacht altijd dat na een paar nachten wakker liggen, er uiteindelijk slaap zou komen. Het zou de enige overgebleven optie zijn. Ik dacht dat herhaaldelijk wakker blijven zou betekenen dat lichaam en geest naar slaap zouden snakken.

Maar zo werkt het niet. Iets wat chronische slapelozen maar al te goed weten.

Er zijn een aantal redenen waarom ik moeite heb om te slapen - sommige zijn een essentieel onderdeel van Dissociatieve Identiteitsstoornis (DIS) - ze omvatten:

Racen, onophoudelijke gedachten - die meestal niet van mijzelf zijn - verdringen mijn hoofd. Degenen die aan insomnia lijden, weten hoe dit is.

Stress en zorgen - Mijn brein sluit niet af met de zorgen van mijn leven.

Pijn - Migraine en lichaamspijn.

Nachtmerries - die al tientallen jaren aanwezig zijn. Ik maak me geen zorgen over deze nachtmerries, maar mijn onderbewustzijn doet dat duidelijk.

De meedogenloze stroom van praten in mijn hoofd is voornamelijk mijn alternatieve persoonlijkheden - meer dan 12 van hen. Ze begrijpen de tijd niet en waarderen of begrijpen niet dat hun gesprekken om middernacht slecht zijn voor mijn slaap. Soms praten ze met me en soms hoor ik hun gesprekken te veel. Het is alsof je luistert naar mensen die in de volgende kamer praten.

Meestal zeg ik zachtjes tegen mezelf: 'Stop alsjeblieft met praten terwijl ik probeer te slapen, we kunnen terugkeren naar dit gesprek als ik wakker word.' Of soms als ik chagrijnig en moe ben, is het: 'Serieus, gewoon verdomme zwijg.' We zijn er allemaal geweest, toch?

Andere keren wacht ik het gewoon af tot mijn medicatie begint, als ik niet beïnvloed ben door mijn alters en de medicatie niet vergeet.

Ik heb meestal medicinale slaap. Het is al een tijdje zo en het is zeker niet ideaal! Ik heb de dosis van mijn slaapmedicatie afgebouwd of neem ze liever niet, in een poging mijn lichaam en hersenen te trainen om met minder in slaap te vallen. Het werkt tot op zekere hoogte.

Maar als ik niet iets in slaap zou nemen, zou ik wakker liggen tot de zon opkomt. Dat is niet overdreven! Ik heb het over in bed liggen, kijken naar de kamer die licht wordt terwijl mijn ogen zich aanpassen, luisteren naar elk geluid in huis. Dit had ik de eerste nacht dat ik met mijn lief wou samenwonen nu 4 jaar geleden heel fel. Die 5 of 6 slapeloze uren zijn de ergste, zoals andere lijdende slapeloze mensen over de hele wereld zouden weten.

Het woelen en draaien, opstaan ​​om iets te drinken, naar de wc gaan, lezen in de living of naar muziek luisteren met een koptelefoon. Of een alter die het overneemt. Voorzichtig proberen te voorkomen dat ik de andere leden van mijn familie wakker maak. Ik heb meditatie, ontspanningsoefeningen en de bekende praktijk van het tellen van schapen geprobeerd, het werkt niet. Tegendeel de alters zijn opstandig, sommige hebben er vrede mee en gaan in rust maar niet allemaal.

Ik heb routines opgesteld om te slapen. Geen cafeïne in de avond, beperkte schermtijd voor het slapengaan. Luisteren naar gesproken boeken in het uur of zo voor het slapengaan. Een warme douche nemen. De slaapkamer comfortabel maken, met een goede luchtstroom en niet te warm. Lezen of stille activiteiten doen. Zorg ervoor dat de lichten de afgelopen 60 minuten uit of gedimd zijn. Gekleurde lichtbollen, aromatherapie, lavendel onder mijn bed, lavendelplanten buiten mijn raam. Slaapthee, kamille thee. Melatonine nemen, enz., Enz., Enz.

Het is een cirkel van gefrustreerde uitputting. Het gebrek aan slaap put me uit en is een belangrijke trigger voor migraine en voor alters. Ik kan het niet verdragen om urenlang wakker te liggen, nacht na nacht. Het is beangstigend en rond 3 uur 's nachts lig ik in bed met tranen die over mijn wangen stromen, angstig en een rotzooi van zenuwen.

Als ik niet in slaap val - met of zonder hulp - om 2 uur 's nachts, dan brengt de ochtend pijn en een echt chagrijn in mij. Kloppende migraine, chagrijnig persoon, de man die ik in de spiegel zie is niet erg aardig of blij.

Er is ook de kwestie dat een of meer van mijn persoonlijkheden een actieve nachtbraker zijn. Ik heb dit meegemaakt met veelbetekenende signalen zoals dingen die 's nachts in huis worden verplaatst, of een paar keer dat mijn laptop, die de avond ervoor volledig opgeladen was,' s ochtends leeg was.

Gemedicineerde slaap is geen goede slaap, maar het is tenminste wat slaap. Op een dag hoop ik dat ik een 'normale' slaapcyclus heb en dat mijn circadiane ritme terugkeert. Wanneer gaat dat gebeuren? Wie weet?