DIS is niet eerlijk vriendelijk of gemakkelijk

Dissociatieve identiteitsstoornis is niet eerlijk, vriendelijk of gemakkelijk.

Het mooie van je volledig verslagen voelen door iets, is dat hopeloosheid, zolang het niet eeuwig duurt, een manier heeft om het optimisme dat enkele gemene waarheden verdoezelt, weg te koken:

Dissociatieve identiteitsstoornis is niet eerlijk.

Het is oneerlijk voor ons en het is oneerlijk voor jou. We zullen iets heel belangrijks voor je vergeten, dat beloof ik. Misschien vergeten we je zelfs. Hoe we ook proberen, een of andere plicht of verantwoordelijkheid zal door de kieren vallen. Dat is voor niemand eerlijk.

Dissociatieve identiteitsstoornis is niet vriendelijk:

Deze alter vertrouwt je, deze gelooft dat je een bedreiging bent en zal meedogenloos proberen het te bewijzen. Voelt niet goed, toch? Het is onaardig. Het is ook niet iets dat we kunnen veranderen uit respect voor je gevoelens. Wat is ook onaardig, niet?

Dissociatieve identiteitsstoornis is niet eenvoudig:

Televisie en films hebben de neiging om DID er vrij eenvoudig uit te laten zien - een enkele identiteit die netjes is verdeeld in gemakkelijk te definiëren stukjes, zoals deeg onder een koekjesvorm. Alters kondigen zichzelf aan wanneer er een switch plaatsvindt, of er zijn dramatische kostuumveranderingen om duidelijk aan te geven wie wanneer afwezig is. Het echte leven is meestal niet zo eenvoudig. Het is verwarrend, ingewikkeld en net als je denkt dat je het door hebt, glipt het weer door je vingers.

Ik doe mijn best om het ongemak, de frustratie en zelfs het hartzeer te verminderen. Dissociatieve identiteitsstoornis veroorzaakt bij andere mensen die, met alle rechten, niet de prijs zouden hoeven te betalen voor mijn onvermogen om op een meer normale manier door het leven te navigeren. Maar ik kan het feit niet veranderen dat DID niet eerlijk, vriendelijk of gemakkelijk is. Dissociatieve identiteitsstoornis is moeilijk om mee te leven, zowel voor degenen die eraan lijden als voor de mensen in hun leven. Ik accepteer de consequenties daarvan, of dat nu betekent dat ik vrienden, banen of partners verlies, of ik probeer dat toch zo goed mogelijk. Ik maak me zorgen over de gevolgen van mijn aandoening voor andere mensen maar probeer er iets aan te doen. En voorlopig denk ik dat ik me genoeg heb verontschuldigd.