JE KAN ER NIET AAN DOEN

Je kan er niet aan doen...
Dit zinnetje krijg ik duizenden keren te horen.
Ik kan er wel iets aan doen, er aan werken, en manieren zoeken om het te onderdrukken.
Maar ik word zo kwaad van het regeltje.
Maar ik kan niks doen aan de oorzaak.
Mentaal en fysiek gekraakt als kind en jongere.
Keer op keer.
Niet enkel de 3 misbruikers, maar ook door mijn ouders en volwassenen door niet te luisteren.
Vandaag heb ik weer een gesprek gehad met mijn psycholoog en meer en meer blijkt er veel verdrongen te zijn.
En krijg ik steeds beter een beeld op mijn verwardheid, en de invloed op mijn leven.
Daar ook de pesters door aan te trekken.
Dingen op te geven.
Stoppen met de jeugdbeweging, stoppen met voetballen, stoppen met atletiek,... en in mijn hoofd en tegen mensen met vragen waarom verhalen verzinnen. Telkens ook wel op één of andere manier de foute mensen overal aantrekken of gepest te worden.
Enkel de dingen waar geen volwassenen bij betrokken waren of ik zelf alles in de hand had lukte min of meer. Maar ook geen woord over vroeger.
Oprichten van een jeugdhuis, oprichten van speelplein,... En een café en winkel.
Maar één keer mensen met macht boven mij komen gaat het fout.
Ik heb al contracten verbroken, sollicitaties stopgezet, en waarom?
Alters die niet meewerken of in veiligheid gaan.
Een blockage opwerpen.
Zelfs in relaties...
Allemaal veroorzaakt door mensen die hun poten niet konden thuis houden.
Mijn kruis.
En ik krijg het niet getild.
Erger nog, het bepaalt alles.
Ik ben razend op die personen.
Razend dat die alles nu nog bepalen.
Bewust of onbewust.
Schaamte blockages angst...
Ik ben het beu.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Den draad

even kwijt zijn in je leven. Het is wat als je weer weken van zijn kwijt bent en toch weer antwoorden moet geven op dingen die je zei of deed in het dagelijks leven. Uiteindelijk valt alles wel weer op zijn plaats en zijn er geen katjes verdronken. Maar het blijft toch een onaangename bijwerking van Dis, een onzichtbare ziekte die ik nooit echt zal uitgelegd krijgen aan andere personen of hoe ik dat beleef. Maar zoals een dichte vriend zei, beter één persoon met meer dan 15 vriendelijke persoonlijkheden in zich dan 1 onnozelaar of onnozele geit die je de kast opjaagt door hun gedrag of manier van zijn. Uiteindelijk komt dan alles bij ons wel weer op zijn plaats al vinden velen de wissels in denken en gedrag nogal eens wereldvreemd.
Meer lezen

met teveel

We zijn nog steeds met teveel... Persoonlijkheden, persoontje... En nog steeds boks ik als persoon tegen die persoontjes en bepalen ze mijn leven en dat van mijn omgeving. Ze hebben nu weer gezorgd dat ik mijn werk kwijt ben, ok de sfeer was niet goed meer, en dat dit redelijk impulsief werd opgelost. We trokken even Europa door met de auto. Tegen dat ik het zelf door had en weer mezelf werd zat ik al in Spanje met de auto, en was ik mijn werk kwijt. Ik weet dat het voor velen ongelooflijk ongeloofwaardig blijft, en iets om belachelijk te maken of zich druk in te maken. Maar als je ergens op hotel onder een andere naam staat, dan weet je dat je even niet jezelf was. Vanaf 4 november heb ik een nieuwe job, en kan ik hopelijk een paar jaar zonder triggers leven en ook mijn job, relaties eventueel enz behouden zonder dat iemand van de andere persoontjes er mee moeit. Dissociatie het blijft toch een ongezellig ding.
Meer lezen

laat mij gerust

Ik heb een alter die als zij verschijnt, mijn dochter beschouwt als haar beste vriendin. Is dat raar? Nee. Er zijn duizenden ouders die hun kinderen beschouwen als beste vriend of vriendin. Doe ik daar iets verkeerd mee, nee. Mijn dochter heeft er geen last van, ze heeft dit ook snel door en zegt zelfs dat het wel eens leuk is. Soms denkt een alter dat ik nog een café of een winkel heb en kom ik uit op voorbereidingen voor deze zaken. Is dat erg? Nee.  Soms vertrek ik zo maar ergens naartoe. Weet de betreffende alter wat hij of zij doet, ja. Weet ik het, nee. Is dat erg? Nee. Tegen sommige mensen komt die alter tevoorschijn, bij anderen een andere. Is dat erg? Nee. Soms wordt een alter boos over een gebeurtenis. Is dat erg? Nee. Soms zal je het wel verdiend hebben dat ze boos zijn. Is het voor iemand lastig dat ik met alters moet leven, ja, maar enkel voor mij. Niemand heeft er echt last van, enkel ik. Dus echt laat me gerust als je de niet in gelooft. Ook al heb ik officiële diagn...
Meer lezen