Herstel van dissociatieve identiteit stoornis en hoe kan iemand daar bij helpen

Hoe is het echt om met meerdere identiteiten of alters te leven?

Het frustreert me als mensen me proberen te vertellen dat mijn alters niet echt zijn. Ook al proberen ze me gewoon beter te laten voelen, uiteindelijk voel ik me meer eenzaam en onbegrepen. Mijn alters ben ik. Hoe kunnen ze niet echt zijn?

Het is moeilijk te begrijpen voor iemand van buitenaf. Maar hoe meer we weten over de invloed van een dissociatieve identiteitsstoornis op het dagelijks leven, hoe beter we iemand kunnen ondersteunen die eraan lijdt.

Behandeling helpt een persoon in hoge mate om de verschillende delen van zichzelf te integreren, ondersteunende middelen te ontwikkelen en copingvaardigheden te oefenen die echt werken. Maar op de lange termijn zullen ze ontdekken hoe de voordelen van behandeling echt in het dagelijks leven werken. En het hebben van begrip van anderen zal van cruciaal belang zijn tijdens dit voortdurende hersteltraject.

Voor mensen als ik die elke dag te maken hebben met een dissociatieve identiteitsstoornis, is de realiteit van eigenheid anders dan wat de rest van ons doorgaans ervaart. Op verschillende momenten gedurende de dag, de week of de maand zien, voelen, begrijpen en communiceren ze met de wereld door middel van meer dan één identiteit. In zekere zin leven hun "alters" om de beurt hun leven. De verschillende identiteiten hebben meestal unieke namen, persoonlijkheden, stemmen, interesses, geslachten en zelfs manieren van kleden.

Op een bepaald moment in hun verleden was een ervaring te intens, overweldigend of pijnlijk, en hun geest paste zich aan door zich terug te trekken en bepaalde gevoelige delen van zichzelf in compartimenten te verdelen. Het dissocieren. Het was bedoeld als een manier om de hele persoon te beschermen, maar dit coping-mechanisme heeft in feite een volledig bewustzijn verscheurd, zodat ze een systeem zijn geworden van verschillende individuen. En de geest is niet in staat om deze verschillende identiteiten zonder hulp opnieuw te integreren.

Sommige mensen met DIS zijn zich ervan bewust dat ze deze aandoening hebben en dat de verschillende versies van hen om beurten verschillende momenten en delen van hun dagen doormaken. Andere mensen zijn zich niet bewust van het bredere perspectief en leven hun dagen verward en gedestabiliseerd door deze desintegratie. Een zeer belangrijke waarheid is dat deze alternatieve persoonlijkheden allemaal kritische aspecten zijn van het oorspronkelijke individu. Wanneer een persoon in staat is om een ​​duidelijker perspectief en enkele nuttige copingvaardigheden te krijgen, kunnen hun alters samenwerken als een coöperatief systeem. De ene persoonlijkheid is misschien het beste in interpersoonlijke vaardigheden, een andere in organisatorische vaardigheden en een andere in leiderschap, bijvoorbeeld. Ze kunnen dus levenssituaties beheren door bepaalde verantwoordelijkheden in compartimenten te verdelen.

Maar het is niet altijd zo dat iemands systeem van alters wakker en voorbereid genoeg is om mee te werken. Als het individu zich er niet eens van bewust is dat ze met deze aandoening leven, kan het buitengewoon destabiliserend zijn om een ​​achtbaan van persoonlijkheden en gedachten en gedragingen te doorstaan. De onvoorspelbare patronen en het onvermogen om ermee om te gaan, kunnen relaties, school- en werkkansen en elementaire verantwoordelijkheden in het leven ernstig verstoren. En het gevoel van eigenwaarde van een individu is verre van verankerd in dit verontrustende scenario. Ze lopen mogelijk ook het risico op andere problemen en aandoeningen terwijl ze hun dagen doorstaan.

Mensen met een dissociatieve identiteitsstoornis voelen zich waarschijnlijk al geïsoleerd en alleen in hun lijden. Een van de eerste dingen die men kan doen, is ervoor zorgen dat ze zich gesteund en begrepen voelen. Zelfs als je niet helemaal weet wat ze doormaken, kun je geduldig en ontvankelijk zijn voor het scala van hun ervaringen. Wanneer deze persoon leeft door de lens van een alternatieve persoonlijkheid die u niet kent, onthoud dan dat dit nog steeds die zelfse persoon is, en help hem of haar zich geaccepteerd en gesteund te voelen.

Hoewel uw voortdurende steun onmisbaar is, zult u ze niet zelf kunnen helpen in het herstelproces. Dit is een aandoening die deskundige klinische aandacht en behandelings vereist voor blijvend herstel. Met een uitgebreide therapeutische behandeling is het heel goed mogelijk dat iemand leert zijn alternatieve identiteiten te integreren en zijn dissociatieve symptomen significant te verminderen. Er was niet alleen een eerste traumatische episode die hun ernstige dissociatie veroorzaakte, maar er was ook trauma en pijn als gevolg van de verontrustende symptomen die volgden. Alleen een ervaren therapeut kan deze persoon begeleiden naar een harmonieus zelfgevoel en gezonde coping-strategieën.

De realiteit van een dissociatieve identiteitsstoornis is begrijpelijkerwijs stressvol voor zowel de omgeving als voor de persoon in het middelpunt. Een vroege behandeling is de beste garantie voor een succesvol herstel maar ook op latere leeftijd . Het zal tijd kosten om therapeutische allianties, gezondere copingvaardigheden en een productieve relatie met hun opgeslagen trauma te ontwikkelen. Al deze belangrijke behandelingslagen kunnen de weg effenen voor re-integratie van het zelf. Therapie kan harmonie creëren tussen de zelven binnen één persoon, maar ook tussen de individuen binnen hun omgeving. En u kunt een integraal onderdeel zijn van die reis.