Invloed van het leven als kind op nu...

Ik weet de wereld vergaat niet als je als koppel uit elkaar gaat, en zeker niet als het op is.

Het is wel klote als je weet dat je weet dat dit had gelukt zonder je ziekte.

Dat het de liefde van je leven was waar je alles voor deed, en alles aan kwijt kon.

Behalve dat ene stuk uit je leven waar je constant rond hebt gedraaid, en uit je leven hebt geband.

Zelfs je beste vrienden weten van niks.

Je herinneringen laten het ook niet toe, vele dingen blijken nu mooier in mijn gedachten te zitten dan dat ze waren.

En al die dingen die je had geband komen opeens terug, flashbacks, herinneringen en pijn. En alles aan je zelf verandert opeens, en je bent niet meer dezelfde.

En door therapie die je volgt en verhalen van anderen begint je verhaal te kloppen en bevestigd te worden. 

En ook wordt duidelijk dat je sinds een bepaalde dag ook terug alles herbeleeft en komt alles stilletjes uit je zelf.

Nachtmerries en raar gedrag incluis.

Al was ik altijd al iemand die ergens wist dat er iets was en wist ik van bepaalde dingen die gebeurd waren. Maar ik zweeg er over omdat ik dacht dat het achter me lag.

En ja dat lijkt dan op liegen en mensen bedotten, maar nu blijkt dat ik heel lang niet zelf het roer vast had.

Ik heb ook geen zin in iemand nieuw, ik wil vooruit met diegene waar ik alles voor wou laten vallen.

Het is natuurlijk simpeler om iemand te laten vallen of niet meer te willen zien.

Er zitten in mijn hoofd moeiallen die een relatie als een gevaar zien.

Dus die doen net als hun plannen om mij te doen instorten ook meer dan hun best om relaties te verkloten.

Het lijkt een ongelijke strijd.

En nog is IK mis ze echt.

Een deel alters ook, maar een paar willen niemand in mijn buurt en zien een vreemde in haar.

Tis een grote chaos die soms, en toen vooral, het woord voeren in mijn plaats en dat is vermoeiend en voor mij soms even hard en niet weten of dat ooit gezegd of geschreven is.

Dus ja soms hoop ik dat ze het leest, maar er zal wel iemand beter zijn.

En dat doet echt zeer omdat niks mijn keuze was.

Niks vroeger van wat er gebeurde als kind, en ook nu niet als volwassene die zijn keuzes niet gemaakt wil zien door dingen veroorzaakt door dat kind zijn.