15 persoontjes in toom houden

Het is moeilijk...
Er zijn mensen die nog niet aarden met 1 persoontje of de onhebbelijkheden, ik probeer het met 15 denk ik, of meer. En dan nog mezelf, dat is 16. De mening van anderen en soms ook veroordeling er bij. 2 kinderen die op mij rekenen, en dat in coronatijd. Mensen die me laten vallen door mijn raar gedrag soms. Daar nog een paar diagnoses bovenop die mijn of de andere persoontjes omvat en dan nog een ziekte die niemand wil.
En je kan je indenken hoeveel chaos dit creëert.
Of niet.
Ik zal het zo uitleggen, ik leef nu in een omgeving vol vragen en uitleg en dat in een feestzaal vol met familie en kennissen en vrienden. Maar dat constant heel de dag door.
Concentratie is er dus niet, slaapgebrek wel, ik heb totaal geen sociale interactie en heb er ook geen zin in. Ik kan mij toch niet concentreren op gesprekken. 
Mijn journal werkt niet, want mijn gedachten dwalen constant af. 
Dus het gaat effe volledig fout, maar ik houd het recht met 2 begripvolle kinderen die veel bijspringen in het mij bij de les te houden.
Dus ja het is moeilijk.
Rekening houden met iedereen rond mij.
Ik neem veel dingen weer persoonlijker of er zijn weer veel delen uit mijn leefwereld verdwenen of niet te verklaren.
Reacties die ik niet meer weet.
Ja ik weet dat er mensen zijn die denken dat ze weten hoe het is te leven met dissociatie.
Als je het niet hebt weet je het niet.
Net als ik niet weet hoe andere persoonlijkheidsstoornissen werken.
Maar ik probeer mezelf te zijn, en niet verkeerd te reageren op dingen zodat mensen weer kunnen zeggen dat ik een freak ben.
Ja het is allemaal heel veel om te verwerken.
Samen met de kanker en de pijn die er bij hoort nu.
Dus sorry en als je me ergens volgt kijk effe langs de persoontjes naar mij, hoe ik ben en niet die 15 andere.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Den draad

even kwijt zijn in je leven. Het is wat als je weer weken van zijn kwijt bent en toch weer antwoorden moet geven op dingen die je zei of deed in het dagelijks leven. Uiteindelijk valt alles wel weer op zijn plaats en zijn er geen katjes verdronken. Maar het blijft toch een onaangename bijwerking van Dis, een onzichtbare ziekte die ik nooit echt zal uitgelegd krijgen aan andere personen of hoe ik dat beleef. Maar zoals een dichte vriend zei, beter één persoon met meer dan 15 vriendelijke persoonlijkheden in zich dan 1 onnozelaar of onnozele geit die je de kast opjaagt door hun gedrag of manier van zijn. Uiteindelijk komt dan alles bij ons wel weer op zijn plaats al vinden velen de wissels in denken en gedrag nogal eens wereldvreemd.
Meer lezen

met teveel

We zijn nog steeds met teveel... Persoonlijkheden, persoontje... En nog steeds boks ik als persoon tegen die persoontjes en bepalen ze mijn leven en dat van mijn omgeving. Ze hebben nu weer gezorgd dat ik mijn werk kwijt ben, ok de sfeer was niet goed meer, en dat dit redelijk impulsief werd opgelost. We trokken even Europa door met de auto. Tegen dat ik het zelf door had en weer mezelf werd zat ik al in Spanje met de auto, en was ik mijn werk kwijt. Ik weet dat het voor velen ongelooflijk ongeloofwaardig blijft, en iets om belachelijk te maken of zich druk in te maken. Maar als je ergens op hotel onder een andere naam staat, dan weet je dat je even niet jezelf was. Vanaf 4 november heb ik een nieuwe job, en kan ik hopelijk een paar jaar zonder triggers leven en ook mijn job, relaties eventueel enz behouden zonder dat iemand van de andere persoontjes er mee moeit. Dissociatie het blijft toch een ongezellig ding.
Meer lezen

laat mij gerust

Ik heb een alter die als zij verschijnt, mijn dochter beschouwt als haar beste vriendin. Is dat raar? Nee. Er zijn duizenden ouders die hun kinderen beschouwen als beste vriend of vriendin. Doe ik daar iets verkeerd mee, nee. Mijn dochter heeft er geen last van, ze heeft dit ook snel door en zegt zelfs dat het wel eens leuk is. Soms denkt een alter dat ik nog een café of een winkel heb en kom ik uit op voorbereidingen voor deze zaken. Is dat erg? Nee.  Soms vertrek ik zo maar ergens naartoe. Weet de betreffende alter wat hij of zij doet, ja. Weet ik het, nee. Is dat erg? Nee. Tegen sommige mensen komt die alter tevoorschijn, bij anderen een andere. Is dat erg? Nee. Soms wordt een alter boos over een gebeurtenis. Is dat erg? Nee. Soms zal je het wel verdiend hebben dat ze boos zijn. Is het voor iemand lastig dat ik met alters moet leven, ja, maar enkel voor mij. Niemand heeft er echt last van, enkel ik. Dus echt laat me gerust als je de niet in gelooft. Ook al heb ik officiële diagn...
Meer lezen