Hoe probeer ik uit dissociatie te geraken en mijn vat dat niet meer overloopt
Ik probeer zoveel mogelijk dingen in mijn buurt te hebben die mij herinneren aan het heden, zoals een recente foto van mijn kinderen.
Wat ook helpt is aanraking en het laten stromen van koud water over mijn polsen.
Het is natuurlijk moeilijk om dan wel te beseffen dat je in zo een fase zit.
En soms helpt het in zware periodes van herinneringen of net als het een periode is dat alters me willen afschermen helemaal niet.
Familiefeesten waren sowieso een hel.
Het stomme is dat er eigenlijk geen medicatie is om het te remmen. Je moet er zelf mee leven en leren omgaan.
Een teken is meestal als er veel in de spiegel wordt gekeken, dan ben ik mezelf weer even kwijt.
Stemmingswisselingen zijn ook een voorbode of het signaal voor mijn omgeving dat er moet ingegrepen worden.
De hele heftige dissociatie momenten zijn weer even verdwenen, dus buiten de alters die soms eens naar buiten treden valt het redelijk goed mee en verlies van controle is er nog weinig.
Maar het gevoel mezelf even kwijt te zijn en het op een afstand te bekijken is er nog steeds.
Mijn vat vol emoties loopt niet zo snel weer over, spijtig dat het met de kanker diagnose toch even weer heel fel was.
Waar dit vandaan komt moet je niet ver zoeken.
Als kind maak je dingen mee en mijn part was niet een klein beetje.
Ik voel mijn dissociatie ook terug aankomen.
Maar de emdr en de diagnose PTSS en persoonlijkheidsstoornis helpen toch om het te plaatsen.
Reacties
Een reactie posten