kerst

Kerst
Het meest hypocriet feest alles tijden buiten nieuwjaar. Waarschijnlijk had ik hetzelfde gezegd over hanukkah of het offerfeest, maar ons duwen ze steeds in het hoekje van kerst.
Als kind zat ik voor een paar mensen altijd in het kerstmenu, en over plaatsen waar het veilig was heb ik eigenlijk geen echte herinneringen.
Wat we wel deden was naar de buitenwereld laten uitschijnen dat het een superfeest was, terwijl ik thuis dan ma maar verloren brood had gemaakt.
Niks slecht meer over thuis, mijn mama was ziek en papa had een knoert van een depressie.
De hulp van toen was ook net als nu ontoereikend maar misschien nog meer dan nu.
Ze hebben het na de opname van mama in het ziekenhuis proberen goed te maken maar mijn verleden en hun conservatief katholiek denken en de familie er rond langs beide zijden hebben nooit echt geholpen. En ergens bleef ik het zwarte schaap van de familie.
Nu is er over kan praten en alles met puzzelstukjes in elkaar valt weten we ook waarom velen alle deksels toegedekt wilden houden.
Maar kerst het blijft iets waar ik nu, met al mijn herinneringen die dan ook nog elke week bevestigd worden, steeds meer een slecht gevoel bij heb.
Zeker als ik weer een bende schijnheiligen bezig hoor over vrede op aarde en voor de arme mensen zorgen bezig hoor.
Terwijl ze als kerk zeker voor 50% verantwoordelijk zijn voor de ellende bij armen en zeker voor de miserie waar mensen na misbruik als jongere of kind mee zitten.
Dit stoort mij nog het meest aan het ganse feest over een kind dat verre van heilig is verwerkt met drie verschillende vaders.
Het is voor mij echt een rollercoaster deze dagen.
Familie en andere geestelijken razen voorbij en ik voel al het onrecht mij ooit aangedaan 100 keer kletsen in mijn gezicht.
Ik doe mijn best voor mijn kinderen en that's it.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Den draad

even kwijt zijn in je leven. Het is wat als je weer weken van zijn kwijt bent en toch weer antwoorden moet geven op dingen die je zei of deed in het dagelijks leven. Uiteindelijk valt alles wel weer op zijn plaats en zijn er geen katjes verdronken. Maar het blijft toch een onaangename bijwerking van Dis, een onzichtbare ziekte die ik nooit echt zal uitgelegd krijgen aan andere personen of hoe ik dat beleef. Maar zoals een dichte vriend zei, beter één persoon met meer dan 15 vriendelijke persoonlijkheden in zich dan 1 onnozelaar of onnozele geit die je de kast opjaagt door hun gedrag of manier van zijn. Uiteindelijk komt dan alles bij ons wel weer op zijn plaats al vinden velen de wissels in denken en gedrag nogal eens wereldvreemd.
Meer lezen

met teveel

We zijn nog steeds met teveel... Persoonlijkheden, persoontje... En nog steeds boks ik als persoon tegen die persoontjes en bepalen ze mijn leven en dat van mijn omgeving. Ze hebben nu weer gezorgd dat ik mijn werk kwijt ben, ok de sfeer was niet goed meer, en dat dit redelijk impulsief werd opgelost. We trokken even Europa door met de auto. Tegen dat ik het zelf door had en weer mezelf werd zat ik al in Spanje met de auto, en was ik mijn werk kwijt. Ik weet dat het voor velen ongelooflijk ongeloofwaardig blijft, en iets om belachelijk te maken of zich druk in te maken. Maar als je ergens op hotel onder een andere naam staat, dan weet je dat je even niet jezelf was. Vanaf 4 november heb ik een nieuwe job, en kan ik hopelijk een paar jaar zonder triggers leven en ook mijn job, relaties eventueel enz behouden zonder dat iemand van de andere persoontjes er mee moeit. Dissociatie het blijft toch een ongezellig ding.
Meer lezen

laat mij gerust

Ik heb een alter die als zij verschijnt, mijn dochter beschouwt als haar beste vriendin. Is dat raar? Nee. Er zijn duizenden ouders die hun kinderen beschouwen als beste vriend of vriendin. Doe ik daar iets verkeerd mee, nee. Mijn dochter heeft er geen last van, ze heeft dit ook snel door en zegt zelfs dat het wel eens leuk is. Soms denkt een alter dat ik nog een café of een winkel heb en kom ik uit op voorbereidingen voor deze zaken. Is dat erg? Nee.  Soms vertrek ik zo maar ergens naartoe. Weet de betreffende alter wat hij of zij doet, ja. Weet ik het, nee. Is dat erg? Nee. Tegen sommige mensen komt die alter tevoorschijn, bij anderen een andere. Is dat erg? Nee. Soms wordt een alter boos over een gebeurtenis. Is dat erg? Nee. Soms zal je het wel verdiend hebben dat ze boos zijn. Is het voor iemand lastig dat ik met alters moet leven, ja, maar enkel voor mij. Niemand heeft er echt last van, enkel ik. Dus echt laat me gerust als je de niet in gelooft. Ook al heb ik officiële diagn...
Meer lezen