mind playing tricks on me: soms ben ik 3 en soms 75.
Ik weet dat ik een rare ziekte heb met dis. Soms ben ik heel jong mentaal en soms heel oud. En soms of meestal ben ik tegenwoordig gewoon mezelf. Al zijn de identiteiten ook mij, maar delen van mij die in mij leven en soms naar voor komen en mijn denken en lichaam overnemen. Alters genaamd.
Waar ik tegenwoordig mee te maken heb zijn jonge alters, want de oudere zijn heel negatief.
De 2 pubers Els van 17 ongeveer en Olivia van 14 komen dikwijls aan de oppervlakte, de kindalters ook maar zij hebben geen uitgesproken mening, ze zijn soms ambetant voor mijn kinderen. De pubers zijn medestanders van de kinderen.
De oudere komen vooral naar voor ivm hun interesses en helpen me over het algemeen.
In het echte leven en op sociale media kom ik in aanraking met kalveren en non-believers, die vooral geantwoord worden met de branie van mijn tieners.
Is dat leuk, nee.
Want ik moet telkens opdraaien voor hun uitingen.
Het is wel zo dat degenen die de wind van voren krijgen dit zelf zoeken, meestal verwende nesten zonder empathie en geen greintje respect voor iemand.
En nog eens mijn alters onthouden alles en verwerken alles op hun manier, ik weet dat ook pas achteraf. Heel irritant wel, de ene is heel links, de andere een flapuit en zwijgt voor niemand en de ander is gesloten en meer rechts getint.
Met de mix van mezelf en de kinderen en de ouderen begrijp ik dat velen hun wenkbrauwen fronsen, maar nog eens, als je ze niet uitlokt of ambetant doet gebeurt er niks. Dan is het enkel mijn direct omgeving die er last van heeft. Zoals nu mijn vriendin of mijn ex en ex-vriendin eventueel.
Ik snap dat sommigen te dom zijn om verder te kijken en te lezen, en zeker sinds corona merk ik meer en meer dat iedereen mag schofferen en onnozel doen tot je terug reageert en dan zijn het net kleuters.
Voor mij is het duizend keer niet reageren en duizend en één is er dan een alter die wel reageert.
En dat is kut.
Ik vind het heel onnozel dat ik dat dan ook door andere mensen voel.
Maar zoals iemand nu weer de confrontatie opzoekt en dan bij een reactie terug gaat wenen bij de achterban en nog wat volk meesleurt.
Ik probeer enkel te delen en vertellen wat ik meemaak.
Als je me gerust laat laten zij u ook met rust.
Reacties
Een reactie posten