gender

Het is niet gemakkelijk.

Ik ben alles in één... Man, vrouw, kind, weet ik veel...

Negatief en positief en meestal botst het allemaal.

Het is allemaal moeilijk te lijmen.

De verwarring.

Zowel niet voor mij als de buitenwereld.

Wat als je van een ganse week niks weet, maar diegenen rond je wel.

Mijn Spaans is blijkbaar perfect, no shit.

Ik ken geen Spaans.

Maar blijkbaar was ik de ideale gesprekspartner van de vriendin van mijn ex haar vriend. Ze kent niet zo goed Nederlands en redelijk Engels. 

Alters blijven verrassen.

Het spijtige blijft dat ik dit positieve aspect niet meer weet, net als de negatieve.

Laatst hoorde ik iemand die haar alters zou kunnen oproepen en selecteren naar beleven.

Ik kan het niet, ik kan ook geen apparte mailbox of account voor een alter beheren.

Het is een hutsekluts.

Soms subtiel, en soms met een aanval die op epilepsie lijkt.

Ik heb liefst het subtiele maar weet er toch niks van achteraf.

Mensen vinden het nog steeds raar en creepy, al doe ik niemand kwaad. 

Iets niet begrijpen en er nog een schep bovenop doen is gemakkelijker in deze tijden.

Mental health is maar te begrijpen tot op een bepaald niveau blijkbaar.

Ik zit er echt mee, en zonder me nog steeds meer en meer af om situaties te vermijden.

Die dis het is met wat.