het ligt niet aan ons...

Zegt de psycholoog na uren en uren babbelen.

Zet het uit jullie hoofd, dat het aan jullie ligt.

Het is een opeenstapeling van frustratie en onbegrip ten opzichte van jullie.

Jullie reageren enkel op dommigheid.

Bvb iemand de les lezen in een gesprek en dan zeggen "je hebt hulp nodig" wil zeggen dat de andere persoon totaal geen benul heeft van hoeveel hulp jullie al sinds kind vroegen en soms kregen maar niet genoeg.

Hoe jullie door reacties op jullie soms ontaarden in een strijd onderling snapt geen mens. Niemand.

Of ze moeten dezelfde aandoening hebben maar dan nog. Niemand is hetzelfde.

Je hebt je zwak opgesteld en velen vinden dat super, anderen willen zo iets niet horen, en de ergste soort zijn diegenen die er aanstoot aan nemen of het tegen iemand gebruiken.

We maken het tegenwoordig meer en meer mee, vooral met meisjes en vrouwen maar ook met jongens en mannen die durven iets naar voor te brengen.

Het ligt aan de maatschappij.

Het denken.

Jij hebt geen schuld dat je, misschien te fel dat ontken jullie zelf niet en daarom zitten jullie hier, reageert op zo een onnozelheden. Je kan het bijna stalking noemen. Neem daarbij dat ineens je weer geconfronteerd wordt letterlijk met je verleden in de vorm van een persoon die je tot dit gebracht heeft door misbruik en dan nog het vechten tegen een ziekte.

Jullie zijn sterk en komen van een lange weg, je biedt zelfs je excuses aan. Zie jij de excuses van anderen naar jullie toe.

Ik zou bijna durven zeggen dat je geconfronteerd bent met puur narcisme. Wij zijn beter dan jij en wij vinden dat jij de fout bent.

Jullie doen het goed er zijn mensen die met minder issues veel minder ver komen.

Onthoud dat jullie de wereld niet kunnen veranderen je probeert het wel en dat is al positiever dan die anderen die je belachelijk maken.