OCD

Is de tweede stoornis waar ik het meeste last van heb. Het komt voort uit net hetzelfde als mijn persoonlijkheidsstoornis.
Trauma als kind.
Ik heb het niet lastig om mijn kinderen te lossen, maar wel om het gevoel te hebben dat mijn kinderen niet in mijn buurt zouden zijn of beter dat ik hun vader niet meer zou zijn.
Dus vakanties en weekendjes of ergens gaan slapen maakt niet uit, het is de gedachte ze kwijt te zijn. En dat is samen met het recht zetten van dingen en het moet even zijn en het denken iets kwijt te zijn of weggegooid te hebben dat ik nog nodig heb. Mss is het laatste hetzelfde.
Eerst weten ze het aan verlatingsangst maar blijkbaar is het puur dwangmatig, het gevoel je kinderen in de steek te laten. En dan heb je geen controle meer over hoe je daar me om gaat.
Het maakt het ook moeilijk om andere mensen toe laten in relatie met mijn kinderen. En het mislukt meestal als het gesprek over wat er gaat gebeuren met de kinderen onderling. Bvb mijn mindset is helemaal veranderd in samenwerking met mijn alters natuurlijk, toen een partner zich stoorde in dat ik voor mijn kinderen meer deed dan de hare.
Terwijl mijn kinderen net het omgekeerde beweerden of hen eigenlijk als gelijken wou behandelen.
Maar dingen kwijt zijn is dus iets waar ik dagen over kan denken en waar ik zelfs als mijn gedachten zeggen het is niet erg maak je niet druk er me wel druk in kan maken zonder dat ik het wil.
Zoals ik al zei een stoornis komt nooit alleen en loopt meestal hand in hand met een andere en ander gedrag.
Het is soms druk in mijn hoofd en de combo zorgt soms voor de stomste beslissingen en gedrag.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Den draad

even kwijt zijn in je leven. Het is wat als je weer weken van zijn kwijt bent en toch weer antwoorden moet geven op dingen die je zei of deed in het dagelijks leven. Uiteindelijk valt alles wel weer op zijn plaats en zijn er geen katjes verdronken. Maar het blijft toch een onaangename bijwerking van Dis, een onzichtbare ziekte die ik nooit echt zal uitgelegd krijgen aan andere personen of hoe ik dat beleef. Maar zoals een dichte vriend zei, beter één persoon met meer dan 15 vriendelijke persoonlijkheden in zich dan 1 onnozelaar of onnozele geit die je de kast opjaagt door hun gedrag of manier van zijn. Uiteindelijk komt dan alles bij ons wel weer op zijn plaats al vinden velen de wissels in denken en gedrag nogal eens wereldvreemd.
Meer lezen

met teveel

We zijn nog steeds met teveel... Persoonlijkheden, persoontje... En nog steeds boks ik als persoon tegen die persoontjes en bepalen ze mijn leven en dat van mijn omgeving. Ze hebben nu weer gezorgd dat ik mijn werk kwijt ben, ok de sfeer was niet goed meer, en dat dit redelijk impulsief werd opgelost. We trokken even Europa door met de auto. Tegen dat ik het zelf door had en weer mezelf werd zat ik al in Spanje met de auto, en was ik mijn werk kwijt. Ik weet dat het voor velen ongelooflijk ongeloofwaardig blijft, en iets om belachelijk te maken of zich druk in te maken. Maar als je ergens op hotel onder een andere naam staat, dan weet je dat je even niet jezelf was. Vanaf 4 november heb ik een nieuwe job, en kan ik hopelijk een paar jaar zonder triggers leven en ook mijn job, relaties eventueel enz behouden zonder dat iemand van de andere persoontjes er mee moeit. Dissociatie het blijft toch een ongezellig ding.
Meer lezen

laat mij gerust

Ik heb een alter die als zij verschijnt, mijn dochter beschouwt als haar beste vriendin. Is dat raar? Nee. Er zijn duizenden ouders die hun kinderen beschouwen als beste vriend of vriendin. Doe ik daar iets verkeerd mee, nee. Mijn dochter heeft er geen last van, ze heeft dit ook snel door en zegt zelfs dat het wel eens leuk is. Soms denkt een alter dat ik nog een café of een winkel heb en kom ik uit op voorbereidingen voor deze zaken. Is dat erg? Nee.  Soms vertrek ik zo maar ergens naartoe. Weet de betreffende alter wat hij of zij doet, ja. Weet ik het, nee. Is dat erg? Nee. Tegen sommige mensen komt die alter tevoorschijn, bij anderen een andere. Is dat erg? Nee. Soms wordt een alter boos over een gebeurtenis. Is dat erg? Nee. Soms zal je het wel verdiend hebben dat ze boos zijn. Is het voor iemand lastig dat ik met alters moet leven, ja, maar enkel voor mij. Niemand heeft er echt last van, enkel ik. Dus echt laat me gerust als je de niet in gelooft. Ook al heb ik officiële diagn...
Meer lezen