van alter naar alter

Van alter naar alter, gaat het op bepaalde ogenblikken deze week.

De dochter maakt me er attent op, dat het sinds 1 november zo gaat.

Altijd de moeilijkste periode voor mijn alters.

De dag zelf was ik nochtans ferm opgelucht dat het al de hele week goed ging. En die zondag bij het bezoeken van de graven ook.

Er zit sindsdien weer veel kwaadheid in mijn kop.

Ook veel geratel en opmerkingen van hun, direct commentaar op andere mensen.

En ja irl en op sociale media gaat dit heel gericht naar mensen die me ooit verkeerd benaderden.

En zo gaat het dan altijd.

Ze willen mij slecht maken, en ze slagen daar op dit moment echt wel in. Hoe onnozel je dat ook zou vinden.

Controle.

Controle is soms zo moeilijk tov de mensen die ooit een grote mond op hebben gezet, en ja je moet ver gaan. Maar het blijft in mijn hoofd en bij hen zinderen.

Ik weet dat ik switch en dingen zeg, of soms schrijf die ik zelf niet meer weet. Ochja, zelfs subtweeten of briefjes schrijven aan mijn vriendin of berichtjes. De reden dat het met mijn nieuwe vriendin weer scheef liep. Hun bemoeienis.

En ja, ze vinden niks uit, zoals mijn psycholoog laatst zei. Ze menen alles.

Wie ze niet kunnen hebben gaat het ook weten, waaronder ik zelf ook.

Dus wie heeft er het meeste last van? Ik.

En ja diegene die dachten, we gaan er eens mee lachen. Of weet ik veel. Mijn psycholoog mag net als vroeger mijn twitter volgen. Dus denk niet dat ik zomaar iemand uitpik om bvb tegen te rellen.

Zij weten heel goed wat ze doen, ik probeer het enkel te voorkomen.

Maar soms mislukt dat.

En tja, als ik echt iets mis had gezegd dan mag je dat altijd zeggen.