DIS EN NETFLIX

Als je op zoek bent naar programma's die daadwerkelijk proberen om DIS nauwkeurig te presenteren, en zelfs het bewustzijn hiervan te promoten ... dan zijn deze best goed:
The Woman with 7 Personalities' op Netflix en 'The Many Sides of Jane'.
Al het andere is teveel gedramatiseerd of gewoon niet zoals het is. Hoewel het waar is dat Haley Barry uitstekend werk heeft geleverd als actrice die PROBEERDE om iemand met DIS te spelen in ‘Frankie and Alice’. Ik waardeer ook de rol van de therapeut in deze film

Sybil ZOU een goede film zijn geweest, ware het niet dat de overdreven gedramatiseerde omschakeling en verfraaiingen het publiek een rad voor de ogen draait. Het achtergrondverhaal toont het soort gruwelijke mishandeling dat DIS bevordert. Het beknibbelt niet op de harde realiteit van het kwaad. Het toont ook een therapeut die vecht, ondanks het ongelovige 'status-quo' (en het door mannen gedomineerde) geestelijke gezondheidsveld, die pleit voor haar patiënt om haar de behandeling te geven die ze nodig heeft en verdient voor een aandoening die wordt ontkend en boos wordt op het systeem. Dat alleen al maakt het een behoorlijke film omdat het ook voor velen nog steeds ongeloofwaardig is. Velen die niet in DIS geloven, schreeuwen dat de zaak van Sybil wordt weerlegd. In feite werd het 'weerleggen' weerlegd. Het IS gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
Maar, nogmaals, zo overdreven verfraaid dat het nu kritiek krijgt. Niemand kan echter beweren dat deze film fundamenteel was om de algemene samenleving kennis te laten maken met DIS. Het portretteert het in zijn extreme ... bloemrijke ... snelle en dramatische omschakeling ... eigenlijk een beetje zeldzaam. Maar het bereikte iets dat destijds geen enkele andere film had.

United States Of Tara, hoewel heel grappig en dat het niet veel voorkomt dat iemand die dis heeft zich verkleed. Het bestaat wel en heeft een speciale naam binnen de stoornis. Komt Tara nog het dichtst bij wat er gebeurt.
Het switchen.
De overname die je doormaakt plots en waardoor je achteraf niks meer weet van wat er gebeurde. Maar nee, je vermoord dus niemand, je bent gewoon iemand anders. Een puber, een kind, een man, een vrouw...
Een ander persoon gepresenteerd in je eigen lijf.
Die het moeilijk maakt voor jou en dan ook jou alleen. Degene met DIS, en je heel directe omgeving.

Ik verafschuw sommige films waar velen over DIS naar zullen verwijzen. 'Split' (wat ik eerlijk gezegd niet eens zal zien), 'Fight Club' (wat niet alleen onnauwkeurig is, maar ook een pijnlijk traag, oppervlakkig en ongerijmd voorbeeld. Ik waardeer het filmmaken van deze film gewoon niet eens!), Identity (nog een seriemoordenaar alter). Ze hebben de DID-wereld helemaal niets te bieden. Je hebt meer nodig dan een knappe blonde om in een film te schitteren om recht te doen aan de realiteit. Hoewel hij geen kans had, want ook vreselijk verfilmd en een script dat meer dan verschrikkelijk is.

Om eerlijk te zijn, The Three Faces of Eve was een pionier. Geef het een kleine pauze! Dit was eind jaren 50! Ze hebben geprobeerd. En hoewel ze het doel van de totale realiteit niet bereikten, verdraaiden ze het ook niet helemaal. Het is nog steeds een betere weergave dan de modernere seriemoordenaar-onzin.

Dus in zekere zin, hoe moderner de afbeeldingen, hoe slechter ze zijn geworden. Denk daar eens over na.

Blijf bij meer docu-dramaseries zoals Many Sides of Jane of The Woman with 7 Personalities. Maar zeker geen verfilming of docu van mensen die zo onder een misdaad willen uit geraken .

Reacties

Populaire posts van deze blog

Den draad

met teveel

laat mij gerust