relatie en begrip.

Waarom verbreek ik een relatie?
Nou.
Het is duidelijk dat ik iemand die ik graag zie niet wil kwetsen, en dat ik nog niet echt 100% vertrouwen heb in mijn andere delen.
Bij de vorige lange relatie die samenviel met mijn herbelevingsperiode, of periode dat alters terug de bovenhand gebeurde er nooit niks ergs. En met erg bedoel ik dan, fysieke dingen of ruzies. Ja, er waren ruzies omdat ik nooit snapte wat er gebeurd of gezegd was. 
Ik mis en zie die vrouw nog steeds doodgraag, en haar kinderen trouwens ook. Net als nu in de nieuwe relatie.
Maar ik kan het dus niet meer.
Elke dag zie ik met angst tegemoet, heb ik weer iets gezegd? Heb ik weer iets gedaan of ben ik het weer afgebold? Heb ik weer gezegd dat ik ze haat? Of weet ik veel.
Dat is niet zo, maar mijn delen zeggen dat, en springen net als ten op zichte van anderen op alles wat er gebeurt. En hoe hou je dat onder controle?
De controle heb ik al meer, ik kan andere persoontjes ondertussen toelating geven naar voor te treden, en anderen niet.
Maar toch is er nog steeds het gedoe met de triggers, en de angst dat dit gebeurd. De momenten dat een alter gewoon foert zegt, ik gooi al haar spullen op straat. 
Je kunt niet geloven hoe verwarrend sommige foto's dingen voor mij al mijn gehele leven zijn geweest.
Zelfs iemand kussen en niet meer weten of ik die persoon ken, een week of een maand, of één keer zelfs iets langer. En dat zelfs je zus zegt: doe je dat nu express om er vanaf te komen?
Maar nee, ik wist het gewoon niet meer. De psycholoog toen heeft er borderline opgeplakt, terwijl ik dit nu stilletjes van mijn diagnose lijst mag schrappen volgens deze psycholoog. Het strookt niet met mijn gedrag. Net als alle andere verkeerde diagnoses.
Maar het is dus uit, omdat ik schrik heb om iemand te kwetsen. Dus de diagnose narcist is ook al geschrapt uit het logboek.
Nee, het is is dissociatieve persoonlijkheidsstoornis, en telkens wordt dit meer en meer bevestigd. 
Het blijft enkel spijtig dat ik door velen als onhandelbaar wordt weggezet sinds ik het naar buiten breng.
Terwijl ik dat eigenlijk niet ben.
De volgende sessie is met mijn, we zullen het nieuwe ex-vriendin samen. Mijn vorige psycholoog dus, we gaan open met elkaar babbelen en er hopelijk uit geraken.
Spijtig dat dit nooit met mijn vorige vriendin kon, want zij gelooft niet, net als velen in wat ik heb.
Laatst zei iemand op mastodon tegen mij, het is volgens mij allemaal uw eigen schuld.
Ja, dat kan. Ik zal mij als kind te sexy gekleed hebben met mijn rosse krullenbol, en dit is mijn straf.
Een hoop persoontjes die het voor mij opnemen of het overnemen in reacties als iemand tegen mij begint te razen. Omdat ze niet snappen wat dissociatie in mijn geval inhoudt. Die roepen en brullen zonder na te denken dat ze mijn delen net munitie geven om tegen mij te gebruiken. Zij maken gebruik van hun onwetendheid of hun narcistische trek. Hun gevoel van belangrijkheid of het totaal oerdom zijn.
Het ergste vind ik nog steeds dat diegenen die het hardst roepen de meeste mensen achter zich kunnen scharen.
En blijven geloven in hun gelijk.
Terwijl we nog eens alles overlopen hebben en ik nergens de eerste stap zet in verwijten en ruzie. Het enige wat ons kan verweten worden zijn de soms felle reacties terug door alters, die niet kijken waar en wanneer en ook hoe ze dat doen.
2022 was een jaar om snel te vergeten, met kanker en veel gedoe met alters. Hopelijk zal 2023 ons jaar worden met meer begrip om een stoornis waar niet veel mensen met moeten leven.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Den draad

even kwijt zijn in je leven. Het is wat als je weer weken van zijn kwijt bent en toch weer antwoorden moet geven op dingen die je zei of deed in het dagelijks leven. Uiteindelijk valt alles wel weer op zijn plaats en zijn er geen katjes verdronken. Maar het blijft toch een onaangename bijwerking van Dis, een onzichtbare ziekte die ik nooit echt zal uitgelegd krijgen aan andere personen of hoe ik dat beleef. Maar zoals een dichte vriend zei, beter één persoon met meer dan 15 vriendelijke persoonlijkheden in zich dan 1 onnozelaar of onnozele geit die je de kast opjaagt door hun gedrag of manier van zijn. Uiteindelijk komt dan alles bij ons wel weer op zijn plaats al vinden velen de wissels in denken en gedrag nogal eens wereldvreemd.
Meer lezen

met teveel

We zijn nog steeds met teveel... Persoonlijkheden, persoontje... En nog steeds boks ik als persoon tegen die persoontjes en bepalen ze mijn leven en dat van mijn omgeving. Ze hebben nu weer gezorgd dat ik mijn werk kwijt ben, ok de sfeer was niet goed meer, en dat dit redelijk impulsief werd opgelost. We trokken even Europa door met de auto. Tegen dat ik het zelf door had en weer mezelf werd zat ik al in Spanje met de auto, en was ik mijn werk kwijt. Ik weet dat het voor velen ongelooflijk ongeloofwaardig blijft, en iets om belachelijk te maken of zich druk in te maken. Maar als je ergens op hotel onder een andere naam staat, dan weet je dat je even niet jezelf was. Vanaf 4 november heb ik een nieuwe job, en kan ik hopelijk een paar jaar zonder triggers leven en ook mijn job, relaties eventueel enz behouden zonder dat iemand van de andere persoontjes er mee moeit. Dissociatie het blijft toch een ongezellig ding.
Meer lezen

laat mij gerust

Ik heb een alter die als zij verschijnt, mijn dochter beschouwt als haar beste vriendin. Is dat raar? Nee. Er zijn duizenden ouders die hun kinderen beschouwen als beste vriend of vriendin. Doe ik daar iets verkeerd mee, nee. Mijn dochter heeft er geen last van, ze heeft dit ook snel door en zegt zelfs dat het wel eens leuk is. Soms denkt een alter dat ik nog een café of een winkel heb en kom ik uit op voorbereidingen voor deze zaken. Is dat erg? Nee.  Soms vertrek ik zo maar ergens naartoe. Weet de betreffende alter wat hij of zij doet, ja. Weet ik het, nee. Is dat erg? Nee. Tegen sommige mensen komt die alter tevoorschijn, bij anderen een andere. Is dat erg? Nee. Soms wordt een alter boos over een gebeurtenis. Is dat erg? Nee. Soms zal je het wel verdiend hebben dat ze boos zijn. Is het voor iemand lastig dat ik met alters moet leven, ja, maar enkel voor mij. Niemand heeft er echt last van, enkel ik. Dus echt laat me gerust als je de niet in gelooft. Ook al heb ik officiële diagn...
Meer lezen