Hoe overleef ik elke dag met 20 persoontjes en een dagboek/journal

Elke dag is voor mij wakker worden als mezelf, of als iemand anders. Het is een wondere wereld waar ik in vertoef.

Steeds word ik beter en beter in mezelf zijn of worden door de dag, en dat dankzij een strikt management.

Elke dag schrijven we op wat ik heb gedaan, wie er op bezoek is geweest, of iemand anders schrijft het op.

Daar zetten we bij of het contact goed of slecht ging. En soms ook wat er gezegd is.

Ik schrijf al onze afspraken van de dag er in, en daarbij hoeveel tijd we nodig hebben om daar te geraken.

We vullen in welke taken we hebben, en ook welke taken al volbracht zijn, soms gaan we als het mis loopt 2 keer voor dezelfde boodschappen, en dat willen we vermijden.

Dit doen vooral de "ogenschijnlijk normaal functionerende alters" de ONP's, zij nemen taken op zich afwisselend. Het verklaart ook, waarom dingen gebeuren zonder dat ik als host (lichaam) niet altijd weet wat er gebeurd is. Ze willen geen controleverlies en loodsen mij door de dag. Ze zijn vooral conflictvermijdend, al wil dit niet altijd lukken. Soms veroorzaken ze net daardoor conflict, omdat zij antwoordden op andere personen. Dit kan zowel in het dagelijks leven, als op sociale media gebeuren. Ze koken, bakken, werken... Ze hebben ook totaal geen last van trauma en leven ook net alsof er niks gebeurd is. Ze houden die ervaring van mij weg sinds mijn eerste trauma ervaring als kleuter. Ze hebben elk hun functie binnen mijn systeem om mij te doen leven.

Ze zijn zich sinds therapie wel bewust van de rest in het systeem.

Wat is de rest?

De rest zijn de alters die het vroegere trauma volledig hebben doorgemaakt, de EP alters.

Degenen die reageren en voor mij al de problemen vooral veroorzaken.

Wat doen ze... Vanalles...

Vluchten uit situaties, zelfmoordpogingen, het wegduwen van mensen uit ons leven, ruzies uitlokken vooral met wie voor hen bedreigend is, dat is dan nu vooral iemand die een relatie met mij heeft of personen die belachelijk reageren (wat op sociale media wel meer gebeurd).

We proberen dit te temperen door ons journal, waarin ze ook verwachtingen mogen formuleren, tekenen, en via pictogrammen zich mogen uiten naar ons als hostsysteem.

Dat kan gaan van een sport, tot iets doen met onze kinderen...

We proberen veel te doen en iedereen gelukkig te houden.

Mislukt dit al eens. Ja.

Onverwachte prikkels of triggers, tegenwoordig meestal veroorzaakt door reacties van anderen.

Dat geeft ons dikwijls de vraag: Is sociale media iets voor ons?

Antwoord: ja.

Is de wereld klaar voor iemand als ons zo bizar?

Antwoord: nee.

De wereld is niet klaar om te begrijpen dat iemand niet uit 1 persoon maar uit alters bestaat, van kleuter tot iemand die nog ouder is dan ik zelf. Met verschillende denkpatronen en uitingen. Er is ook te weinig over geweten en teveel films en personen op sociale media die het helemaal verkeerd in de wereld sturen.

Is het voor ons moeilijk om dagdagelijks gewoon te functioneren: ja.

Is dat erg: nee.

Maar begrip is soms niet zo moeilijk op te brengen, maar ik snap wel dat mensen er niet klaar voor zijn.