volwassenen

Mijn ouders, en elke volwassen persoon wou vroeger nooit geloven wat ik vertelde.

Nee, ik leefde als kind in de tijd dat volwassenen de volwassene geloofde. Op elk vlak.

Volgens mij als ze zelfs de daad zagen van een volwassen persoon op mij als kind, denk ik nog dat ze die persoon zouden geloven als die zei: "niks aan de hand, het is een grapje".

Rechten waren er toen nog niet denk ik.

Nu slaagt de klok soms door in de andere richting. En dat is ergens goed, maar kan dan ook weer levens verwoesten van mensen die niks slecht deden.

Volwassenen die dan weer dat kruis moeten dragen, want het negatieve zal worden onthouden.

Het is natuurlijk schitterend dat kinderen nu veel rechten hebben.

Maar soms is het net alsof we nooit iets in het midden kunnen plaatsen.