mijn identiteiten

Hoe voelt iemand zich die als kind jaren misbruikt is en aangerand, als iemand tegen hem zegt dat hij een pedofiel is als hij iets schrijft over zijn kinderen? Hoe voelt iemand zich die nog nooit iemand gestalkt heeft, of nog nooit iemand iets gestuurd heeft dat ongepast is. Maar zelf wel jaren gestalkt is door een zotte klant uit zijn café. En nadat zijn nog levende misbruiker en tevens neef zijn enkelband kwijt was en zich niet aan de voorwaarden hield, en aan de deur stond. En dan zomaar uit het niks stalker wordt genoemd. Echt tot nu toe, nog steeds niet weet waarom. Maar wel nu al paar keer stalker werd genoemd. Hoe voelt iemand zich die konijnen verzorgt en opvangt voor iemand die ook kippen en andere huisdieren red uit erbarmelijke toestanden. En daarvan met pijn in het hart soms een diertje echt moet laten gaan. Maar er tientallen red, en terug handtam een andere thuis kan geven. Maar dan een moordenaar genoemd wordt. Hoe voelt iemand zich die elke dag gewoon uitlegt wat zijn s...

Ik heb nieuw werk, al een tijdje. Het is zwaar maar de moeite. Ik werk met jongeren binnen een moeilijke thuissituatie, en vooral met jongeren die grensoverschrijdend gedrag en misbruik binnen de familiale sfeer ervaren. Ik probeer door mijn eigen verleden van misbruik een impact te hebben en hen de hulp te bieden en tips te geven hoe daar mee om te gaan. Hoe zij een impact kunnen hebben op de samenleving en hoe zij hun leven kunnen verderzetten. Bijna elke dag of nacht ga ik werken, vol goede moed. En probeer ik hen een warme ervaring te geven binnen een leefgroep. Er elke dag te staan. Mijn impact was klein, eerder 0. Heb door mijn openheid meer vrienden verloren dan gewonnen, op sociale media uitgespuwd door een impact te willen hebben die ik niet altijd even goed verwoorde. Maar nu help ik een deel jongeren en dat werkt. Ik ben al snel opgeklommen binnen het team als persoonlijk begeleider van een paar jongeren. Het is heel zwaar werk, ook mijn dissociatieve stoornis helpt natuurli...

Ik ben als kind gevormd in een persoon of beter persoontjes die het moeilijk heeft in de wereld te staan. Als kind was ik lief en empathis en kreeg er enkel ellende voor terug, en ben als hoofdpersoon nog altijd open en iemand die niet tegen onrecht en elke vorm van  negatief gedrag kan. Net omdat ik bewust en onbewust een hele grote rugzak meedraag. Misbruik binnen de familie en ouders in depressie, fel pestgedrag op school en telkens stoten op vertrouwenspersonen die ook misbruik (letterlijk en figuurlijk) maakten van mijn zwakheid. Taken opnemen die ik in huis eigenlijk niet moest doen als kind. Mensen tegenkomen die je zwakte opmerken, en je er op pakken, het blijft een rode draad in mijn leven. Sommigen hebben daar een neus voor dat je anders in het leven staat. Fantasie en een copingmechanisme heeft mij ooit gered en is nu mijn grootste drempel. Dus gaan we nog meer inzetten op traumabehandeling en te weten te komen wat er allemaal in mijn hoofd speelt. Ook al is dit jarenlan...

Elke dag is voor mij wakker worden als mezelf, of als iemand anders. Het is een wondere wereld waar ik in vertoef. Steeds word ik beter en beter in mezelf zijn of worden door de dag, en dat dankzij een strikt management. Elke dag schrijven we op wat ik heb gedaan, wie er op bezoek is geweest, of iemand anders schrijft het op. Daar zetten we bij of het contact goed of slecht ging. En soms ook wat er gezegd is. Ik schrijf al onze afspraken van de dag er in, en daarbij hoeveel tijd we nodig hebben om daar te geraken. We vullen in welke taken we hebben, en ook welke taken al volbracht zijn, soms gaan we als het mis loopt 2 keer voor dezelfde boodschappen, en dat willen we vermijden. Dit doen vooral de "ogenschijnlijk normaal functionerende alters" de ONP's, zij nemen taken op zich afwisselend. Het verklaart ook, waarom dingen gebeuren zonder dat ik als host (lichaam) niet altijd weet wat er gebeurd is. Ze willen geen controleverlies en loodsen mij door de dag. Ze zijn vooral ...

Ik weet dat ik een rare ziekte heb met dis. Soms ben ik heel jong mentaal en soms heel oud. En soms of meestal ben ik tegenwoordig gewoon mezelf. Al zijn de identiteiten ook mij, maar delen van mij die in mij leven en soms naar voor komen en mijn denken en lichaam overnemen. Alters genaamd. Waar ik tegenwoordig mee te maken heb zijn jonge alters, want de oudere zijn heel negatief. De 2 pubers Els van 17 ongeveer en Olivia van 14 komen dikwijls aan de oppervlakte, de kindalters ook maar zij hebben geen uitgesproken mening, ze zijn soms ambetant voor mijn kinderen. De pubers zijn medestanders van de kinderen. De oudere komen vooral naar voor ivm hun interesses en helpen me over het algemeen. In het echte leven en op sociale media kom ik in aanraking met kalveren en non-believers, die vooral geantwoord worden met de branie van mijn tieners. Is dat leuk, nee. Want ik moet telkens opdraaien voor hun uitingen. Het is wel zo dat degenen die de wind van voren krijgen dit zelf zoeken, meestal v...

Ik heb het effe moeilijk. Opnieuw het nieuws dat ik een tumor heb is niet echt moeilijk, ondertussen is er al een soort van berusting in de groep alters en mezelf. Maar een ex, die nu een vriendin is zorgt voor conflict. Zij kan daar niet aan doen, en eigenlijk ik ook niet. Ze heeft mij geholpen om gisteren mee de stap naar het ziekenhuis te maken. Eigenlijk hadden we afgesproken elkaar niet meer echt te zien. Enkel nog via Whatsapp soms eens praten. Maar omdat ze er nu echt voor mij wou zijn kwam ze speciaal van Straatsburg naar hier om mee te gaan en als het moest mijn handje vast te houden. Ze is echt super...mooi en alles. Het klikt... Maar de vorige keer was het compleet mis gelopen door alters. En dus was het mijn beslissing om haar niet meer te zien. Iets waar zij het toen heel moeilijk mee had.  Maar ik wil GEEN RELATIE meer. Ze gaat dit ook lezen, dus ik ga wat letten op hoe ik alles verwoord. Dus gisteren heel de dag samen, en echt ze zorgt voor mij, en ze weet wat mijn a...